samuel Schreef:
——————————————————-
> Waar heb je het nu over man, de tweede tempel is
> in het jaar 70 AD vernietigd dus is de Messias
> voor dat de tempel vernietigd was gestorven.
Bs'd
Zoals ik al eerder zei: Niet DE messias is voor 70 gestorven, maar EEN messias.
> En nu mag jij zeggen wie dat was!
En ik heb je al eerder gezegd: Dat kan je hier lezen: https://sites.google.com/site/bergzion/torah/daniel9
> Jesaja 25/53 gaat volgens de rabbijnse literatuur
> over de Messias, dat ontken je telkens, slechts in
> een zeer abstracte betekenis passen deze op het
> volk Israël.
Slechts in een zeer abstracte betekenis wordt dat toegepast op de messias, als een geheugensteuntje.
In het vreselijk foute Jesaja 53 artikel op Info-nu, wordt de volgende foute claim geregurgiteerd:
“Ten eerste bestond er concensus onder de vroegere geleerden dat dit tekstgedeelte op de Messias sloeg. Rashi kwam derhalve met een interpretatie zonder ‘historisch precedent’.”
Maar lang voor Rashi in het jaar 1000 was de joodse lezing van Jesaja 53 dat het over het volk Israel spreekt.
In de Midrash Rabbah over Nummeri staat helder en duidelijk geschreven dat de lijdende knecht Israel is.
In de Talmud, afgesloten rond het jaar 500, in traktaat Brachot 5A, staat minstens drie keer geschreven dat de lijdende knecht Israel is.
De targum Jonathan ben Uzziel uit de eerste eeuw, zegt in zijn commentaar op Jesaja 53 meerdere malen dat de lijdende knecht Israel is.
En dan is er natuurlijk nog de christelijke kerkvader Origenes, geboren in het jaar 185, die zegt dat in een discussie met joodse wijze mannen, zij zeiden dat de knecht in Jesaja 53 het volk Israel voorstelt.
Dat zegt hij in het boek “Contra Celsus”: Dat boek kan in het engels online hier gevonden worden: http://www.newadvent.org/fathers/0416.htm
Kijk in boek 1, in het eind van hoofdstuk 54, en het begin van hoofdstuk 55.
Daar schrijft Origen: “But He was wounded for our sins, and bruised for our iniquities. The chastisement of our peace was upon Him; by His stripes we were healed. We all, like sheep, wandered from the way. A man wandered in his way, and the Lord delivered Him on account of our sins; and He, because of His evil treatment, opens not His mouth. As a sheep was He led to slaughter; and as a lamb before her shearer is dumb, so He opens not His mouth. In His humiliation His judgment was taken away. And who shall describe His generation? because His life is taken away from the earth; because of the iniquities of My people was He led unto death.” Now I remember that, on one occasion, at a disputation held with certain Jews, who were reckoned wise men, I quoted these prophecies; to which my Jewish opponent replied, that these predictions bore reference to the whole people, regarded as one individual, and as being in a state of dispersion and suffering, in order that many proselytes might be gained, on account of the dispersion of the Jews among numerous heathen nations."
Het is heel duidelijk, Origen, debatterend met joden, wordt door die joden die wijs geacht werden, gezegd dat Jesaja 53 spreekt over Israel.
Dus geen messias, maar Israel. In het hele begin van het christendom. Heel lang voor Rashi.
Dus ook die christelijke claim deugt van geen kant. Het Jesaja 53 artikel op info-nu is doorspekt met fouten en onwaarheden.
Maar we zien dus, dat verschillende partijen, Jesaja 53 opeisen voor hun eigen leider. De moslims zeggen dat de lijdende knecht in Jesaja Mohammed is.
Een joodse sekte zegt dat het hun rabbijn is.
De christenen zeggen dat het hun messias is.
En wat voor bewijs hebben ze nou om hun claims te onderbouwen? Welke argumenten/bewijzen kunnen deze groepen aandragen uit Jesaja of uit de rest van de Tenach om hun claim te onderbouwen?
Dat is om precies te zijn: Helemaal niks. Nul.
De enigen die bewijs uit Jesaja kunnen aanvoeren om hun claim te onderbouwen, zijn de orthodoxe joden die claimen dat het over het volk Israel spreekt.
Het spreekt over “de knecht van God”. En wie is dat?
We zullen de profeet Jesaja zelf het antwoord laten geven op die vraag. Houdt u a.u.b. in gedachten dat de naam van Jacob veranderd werd in Israel na het gevecht met de engel in het eind van Genesis 32: Jacob is een synoniem voor Israel:
Jesaja 41:8; “Maar gij, Israel, mijn knecht, Jakob, die Ik verkoren heb, nakroost van mijn vriend Abraham,”
Jesaja 44:1-2; “Zo zegt de Here, uw Maker en van de moederschoot aan uw Formeerder, die u helpt: Vrees niet, mijn knecht Jakob, en Jesurun, die Ik verkoren heb.” (Jesurun is ook een synoniem voor Israel)
Jesaja 44:21; “Denk hieraan, Jakob; Israel, want gij zijt mijn knecht; Ik heb u geformeerd, gij zijt mijn knecht, Israel; gij wordt door Mij niet vergeten.”
Jesaja 45:4; “Ter wille van mijn knecht Jakob en van Israel, mijn uitverkorene, riep Ik u bij uw naam, gaf u een erenaam, hoewel gij Mij niet kendet.”
Jesaja 48:20; “De Here heeft zijn knecht Jakob verlost.”
Jesaja 49:3; “En Hij zeide tot mij: Gij zijt mijn knecht, Israel, in wie Ik Mij zal verheerlijken.”
De knecht waar Jesaja over spreekt is het volk Israel.
Er is meer in Jesaja waar dit vandaan komt, maar hier kan je het in één zin vangen.
En overigens wordt NERGENS in Jesaja, en NERGENS in de hele Tenach, de messias ooit aangeduid met “knecht van God”.
Dus dit is een sterk bewijs voor Israel als de knecht, en een sterk bewijs dat de messias die knecht NIET is.
En dan is er de contekst.
Jesaja 52 gaat over ISRAEL: "Eertijds trok MIJN VOLK naar Egypte" Jes 52:3
"Daarom zal MIJN VOLK te dien dage mijn naam kennen" Jes 52:6
"want de HERE heeft ZIJN VOLK getroost" Jes 52:10
Het moge duidelijk zijn, heel Jesaja 52 spreekt over ISRAEL.
Het laatste vers vlak voordat Jesaja begint te spreken over de knecht van God, spreekt over Israel wat terug zal komen uit de ballingschap.
Dus de contekst van Jesaja 53 spreekt over ISRAEL.
Er is in de contekst van Jesaja 53 in de verste verte geen messias te zien.
En dan het conceptuele bewijs.
Als we zeggen dat de knecht de god-messias is, dan zitten we met het concept dat volgens de christenen de messias/God zelf zich moest laten vermoorden door zijn schepselen voordat hij ze kon vergeven.
Hij moest ze eerst Godsmoord laten plegen, voordat hij ze kon vergeven.
God moest lijden en sterven voordat hij zijn schepselen kon vergeven.
Dit concept is natuurlijk NERGENS in de Tenach te vinden.
Maar, als we zeggen dat de knecht Israel is, wat we dan krijgen is dat de knecht = Israel gestraft wordt voor de zonden van Israel. En dat is een concept wat we door de hele Tenach heen zien, Israel wat gestraft wordt voor de zonden van Israel.
Dus ook conceptueel wijst al het bewijs op Israel als de knecht, en is er voor de messias als de knecht niet het minste bewijs.
Dus voor Israel als de knecht is veel en sterk bewijs, en voor de messias als de knecht is evenveel bewijs als voor Mohammed als de knecht en als voor Rabbijn Schneerson als de knecht, namelijk helemaal niks.
En daarom zegt bijbelvertaler Dominee Oussoren, die op zijn eentje over een periode van 30 jaar de hele bijbel in het nederlands vertaald heeft, de Naardense vertaling, er het volgende van:
"In het Oude Testament wordt de verwachting van de Messias gewekt. Veel staat echter nog open. Met de lijdende knecht des Heeren is waarschijnlijk het Joodse volk bedoeld, maar misschien de Messias. Jezus rijst niet vanzelfsprekend op uit het OT. Dat Hij de Messias is, is een zaak van geloven en belijden, toen en nu.”
Hij doet die uitspraak in een interview met het Reformatorisch Dagblad, hier te vinden:
https://sites.google.com/site/filelinkssite/oussoren
Concluderend kunnen we samenvatten dat het Jesaja 53 artikel op Info-nu bol staat van de grove fouten, en dat het bewijs voor Israel als de knecht overvloedig is, en dat het bewijs voor de messias, Mohammed, en Rabbijn Schneerson als de knecht niet bestaand is.
Dus het is overduidelijk dat de knecht Israel is, en niet Mohammed, niet Rabbijn Schneerson, en niet JC.
> Kan je dat verklaren volgens de
> Targum Jonathan, of Midrash op Samuel, want die
> zeggen dat het werkelijk zo is dat Jesaja 52/53
> over de Messias gaat.
Targum Jonathan zegt dat de knecht in Jes 53 ISRAEL is.
Bs'd
Veel traditioneel Joodse bronnen komen met een Messiaanse interpretatie van dit Jesaja-gedeelte. We noemen enkele van deze bronnen. In de Babylonische Talmoed, Sanhedrin 97b (zie afbeelding hiernaast), wordt verwezen naar Jesaja 53:4 als het over de Messias gaat:
The Rabbis said: His name is ‘the leper scholar,’ as it is written, Surely he hath borne our griefs, and carried our sorrows: yet we did esteem him a leper, smitten of God, and afflicted. De rabbijnen zeiden: Zijn naam is “de melaatse geleerde,” want er staat geschreven, voorwaar hij heeft onze smarten gedragen, en ons lijden op zich genomen: toch beschouwen we hem als een lepralijder, gekweld en gestraft door God.(2)
Wat zijn niet begrijpen, is dat de talmoed niet altijd letterlijk genomen moet worden. Wat de rabbijnen daar doen is een geheugensteuntje gebruiken, en niet de tekst letterlijk verklaren.
Hetzelfde doen ze bijvoorbeeld in de babylonische talmoed in Sotah 14A: “Rabbijn Simlai verklaarde: Waarom wilde Mozes onze leraar het land Israel binnengaan? Om de vruchten ervan te eten? Om de buit te vergaren? Maar zo sprak Mozes: ”Vele geboden zijn gegeven die alleen volbracht kunnen worden in het land Israel. I wil binnengaan zodat ik die allemaal kan vervullen.“ De Heilige, Hij zij gezegend, sprak tot hem: ”Is het alleen om het verkrijgen van de beloning voor het vervullen van de geboden dat je wil binnengaan? Ik zal je de beloning geven alsof je ze alleamaal volbracht hebt, gelijk het geschreven staat: “Daarom zal Ik hem een deel geven onder velen en met machtigen zal hij de buit verdelen, omdat hij zijn leven heeft uitgegoten in de dood, en onder de overtreders werd geteld, terwijl hij toch veler zonden gedragen en voor de overtreders gebeden heeft.”
Dit is een citaat van Jesaja 53. Maar zegt de Talmoed nu dat Jesaja 53 over Mozes gaat? Natuurlijk niet. De tekst van Jesaja daar wordt alleen aan gerefereerd om een voorbeeld te geven. En net zoals de Talmoed niet gelooft dat Jesaja 53 over Mozes gaat, zo gelooft het ook niet dat het over de messias gaat.
Hier is nog een voorbeeld: De Talmoed, Brachot 57B, zegt: “Zes dingen zijn goed voor een zieke: Niezen, zweten, vlotte stoelgang, slaap, en een droom. Niezen, gelijk er geschreven staat: ”Elk van zijn niezingen doet een licht schijnen“, Job 41:9, zweet, gelijk er geschreven staat: ”In het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen“, Gen 3:19, goede stoelgang, gelijk er geschreven staat: ”als het er vlug uitkomt, zal hij niet doodgaan“, Jes 51:14, zaadlozing, gelijk het geschreven staat: ”Hij zal zijn zaad zien, en zijn dagen verlengen“, Jes 53: 10, slaap, gelijk het geschreven staat: ”ik zou slapen, dan zou er voor mij rust wezen;“ een droom, gelijk er geschreven staat: ”u laat me dromen en houdt me in leven" Jes 38:16.
Dus hier wordt Jesaja 53 toegepast op iemand die een zaadlozing heeft. En denkt iemand nou dat de talmoed denkt dat het gaat over iemand die een zaadlozing heeft?
Dus de christenen hebben gewoon niet het geringste benul hoe de talmoed te lezen.
Maar hoe dan ook, joodse traditie gebruiken om het christendom te rechtvaardigen is natuurlijk een wanhoopsdaad. Als de christenen geloven in de joodse traditie, dan kunnen ze hun christendom gelijk overboord gooien.
Geloven ze niet in de joodse traditie, dan heeft het geen enkele zin om te gaan vertellen dat de joden geloofden dat het over de messias gaat.
De christenen vervolgen met:
“De bekende rabbijn Rashi (Rabbi Solomon Izaak, circa 1040-1105) probeerde de centrale focus van Jesaja 53 te verleggen naar Israël.(3) Hij wilde voorkomen dat Joden zich zouden bekeren tot het gedegenereerde Middeleeuwse christendom. De invloedrijke rabbijn, filosoof en arts Maimonides (1135-1204) was het met deze interpretatie echter niet eens en bevestigde de Messiaanse interpretatie van deze passage. Er werden een drietal tegenargumenten opgeworpen tegen de vernieuwing van Rashi. Ten eerste bestond er concensus onder de vroegere geleerden dat dit tekstgedeelte op de Messias sloeg. Rashi kwam derhalve met een interpretatie zonder ‘historisch precedent’. Voorts kan opgemerkt worden dat het tekstgedeelte in het enkelvoud staat geschreven. Het is daardoor niet aannemelijk dat de tekst zou gaan over een natie of meerdere personen.”
Laten we beginnen met; “Ten eerste bestond er concensus onder de vroegere geleerden dat dit tekstgedeelte op de Messias sloeg. Rashi kwam derhalve met een interpretatie zonder ‘historisch precedent’.” Lang voor Rashi in het jaar 1000 was de joodse lezing van Jesaja 53 dat het over het volk Israel spreekt. In de Midrash Rabbah over Nummeri staat helder en duidelijk geschreven dat de lijdende knecht Israel is.
In de Talmud, afgesloten rond het jaar 500, in traktaat Brachot 5A, staat minstens drie keer geschreven dat de lijdende knecht Israel is.
De targum Jonathan ben Uzziel uit de eerste eeuw, zegt in zijn commentaar op Jesaja 53 meerdere malen dat de lijdende knecht Israel is.
En dan is er natuurlijk nog de christelijke kerkvader Origenes, geboren in het jaar 185, die zegt dat in een discussie met joodse wijze mannen, zij zeiden dat de knecht in Jesaja 53 het volk Israel voorstelt.
Dat zegt hij in het boek “Contra Celsus”: Dat boek kan in het engels online hier gevonden worden: http://www.newadvent.org/fathers/0416.htm
Kijk in boek 1, in het eind van hoofdstuk 54, en het begin van hoofdstuk 55.
Daar schrijft Origen: “But He was wounded for our sins, and bruised for our iniquities. The chastisement of our peace was upon Him; by His stripes we were healed. We all, like sheep, wandered from the way. A man wandered in his way, and the Lord delivered Him on account of our sins; and He, because of His evil treatment, opens not His mouth. As a sheep was He led to slaughter; and as a lamb before her shearer is dumb, so He opens not His mouth. In His humiliation His judgment was taken away. And who shall describe His generation? because His life is taken away from the earth; because of the iniquities of My people was He led unto death.” Now I remember that, on one occasion, at a disputation held with certain Jews, who were reckoned wise men, I quoted these prophecies; to which my Jewish opponent replied, that these predictions bore reference to the whole people, regarded as one individual, and as being in a state of dispersion and suffering, in order that many proselytes might be gained, on account of the dispersion of the Jews among numerous heathen nations."
Het is heel duidelijk, Origen, debatterend met joden, wordt door die joden die wijs geacht werden, gezegd dat Jesaja 53 spreekt over Israel.
Dus geen messias, maar Israel. In het hele begin van het christendom. Heel lang voor Rashi.
Dus ook die christelijke claim deugt van geen kant.