Douce Schreef:
——————————————————-
> We praten duidelijk langs elkaar heen.
> Van vrijblijvendheid is geen sprake natuurlijk,
> dat kan zeker in een relatie waarin liefde een
> hoofdrol speelt niet.
>
> Maar verwachtingen koesteren, zeker van je
> kinderen, is juist de dood in de pot en is alleen
> een kweekbak voor teleurstellingen. Verwachtingen
> zijn meestal gebaseerd op volstrekt egoïstische
> overwegingen.
Nounou ….. wat een zwartwit-gedachte….
> Verwachtingen hebben uiteindelijk
> ook te maken met de ander niet de vrijheid geven
> en niet accepteren dat het anders gaat dan jij had
> gedacht.
Zo kun je het begrip ‘verwachting’ omschrijven.
Maar waarom zo negatief?
Heeft een vader die van zijn (goed lerende) kind verwacht dat het met succes de school afgerond daarmee het kind vrijheid ontnomen?
Kun je het stimuleren van onderwijs niet zien als juist het opbouwen van een stukje toekomstige vrijheid voor zo'n kind en daarmee een konkreet stuk liefde?
Kun je de liefde die 2 partners ten opzichte van elkaar koesteren (en dus: verwachting van werkerigheid van die liefde) zien als het elkaar ontnemen van een stukje vrijheid?
>
> Het gaat juist om liefhebben en loslaten, en
> verwachtingen koesteren hoort daar niet bij, wel
> een vrijwel blindelings vertrouwen.
> Verwachtingen zitten in het hoofd, liefde zit in
> het hart.
Veel verwachtingen die ik heb zitten (ook) in mijn hart
>
> Laat ik duidelijk zijn, de meeste mensen worden
> niet zo geboren. In de opvoeding (d.w.z. zoals ik
> die heb gehad) wordt juist altijd de nadruk gelegd
> op verwachtingen.
> Dat is de grootste psychologische valkuil, zeker
> in het calvinisme:) en heeft menigeen van
> zijn/haar totale zelfvertrouwen beroofd.
Daarom zei ik ook: je moet er wel verstandig mee omgaan; niets is absoluut.
>
> Nogmaals, ik praat niet over gemaakte afspraken
> etc.
Ik weet niet of jij daar niet over praat.
Het lijkt juist of je daar wél over praat, echter zonder dat je het zo expliciet benoemt.
>
> Douce