Vergeving, draad nr 4: Je zal maar slachtoffer zijn.

• 

  M*j*r**

  23-10-2012 22:18

  LeSage Schreef:

  ——————————————————-

  > Dat ben ik helemaal met je eens.

  >

  > Elders schreef ik ook aan Samuel zoiets als, dat

  > als het slachtoffer niet tegelijkertijd wordt

  > (h)erkend in haar verdriet, haar eenzaamheid, haar

  > wanhoop, en haar radeloosheid, er nog geen

  > vergeving kan zijn.

  >

  > In mijn idee ijkt het me dat je hier als dader en

  > slachtoffer samen doorheen zou moeten. Misschien

  > onder pastorale begeeiding.

  Ik zou hier niet aan moeten denken.

  Stel dat jouw openingstopic mijn kind betreft.

  Mijn kind sterft en die man komt doodleuk vertellen dat God hem vergeven heeft. Ik zal in eerste instantie boos om zijn om de botheid hoe hij het brengt. Ik zal wellicht boos zijn over het feit dat het heeft kunnen gebeuren. Maar daarna zal die man me verder een worst wezen. Die hele man is helemaal niet belangrijk voor het verwerken van mijn verdriet. Daar krijg ik mijn kind toch niet mee terug, door me druk te maken of die man wel met me meeleeft?

  Ik zal moeten dealen met het verlies van mijn kind, ik zal het moeten verwerken en dat niet met samen met die man. En al helemaal niet onder pastorale begeleiding. Dat is iets wat ik niet zou willen.

  Ik weet dat ik erkend wordt in mijn verdriet, eenzaamheid, radeloosheid en wanhoop. Dat God die man vergeeft voordat ik het allemaal weer op een rijtje zou hebben, zou mij niets uitmaken. Wat schiet ik ermee op? Mijn verdriet wordt echt niet minder als ik zou weten dat God die man niet vergeeft voordat ik het een en ander verwerkt zou hebben.
• 

  LeSage

  23-10-2012 22:22

  samuel Schreef:

  ——————————————————-

  > LeSage Schreef:

  > ————————————————–

  > —–

  > > Het is een verschrikkelijke toekomst, Samuel.

  >

  > Voor jou wellicht wel, dat hoeft niet voor een

  > ander ook zo te zijn, we moeten wel realistisch

  > blijven, het is maar een hypothese van je, een

  > verzonnen verhaal, daar kan je dus ook een

  > verzonnen/hypothetisch antwoord op geven.

  >

  > > Zo'n vrouw heeft ieder sprankje geloof en hoop

  > dat

  > > zij heeft in een rechtvaardige, beschermende,

  > > begrijpende, en liefdevolle God de bodem in

  > zien

  > > slaan door te zien hoe een dader kennelijk al

  > > vergeven werd, nog voordat zij ook maar aan

  > enige

  > > verwerking heeft kunnen beginnen.

  >

  > Dat is weer een verzonnen stelling, de vraag kan

  > eerder bij haar rijzen, hypothetisch gezien waarom

  > mijn kind, en dan kan men ook invullen waarom niet

  > het kind van een ander!

  > Dat heb je met hypotheses. Dus mijn hypothese zou

  > zijn dat ze meer met de vraag bezig is als waarom,

  > dan met de dader.

  Okay. Begin jij dan een (sub)draad met jouw hypothese.

  Ik heb een vraag gesteld, waar we hier met zijn allen een antwoord op proberen te vinden, met alle emoties daaromheen. Het is een vraag die gaat over de verhouding tussen vergeving en rechtvaardigheid.

  >

  > >

  > > Vergeving door een derde (in dit geval God) is

  > > waardeloos als het slachtoffer van de wandaad

  > niet

  > > egelijkertijd wordt (h)erkend in haar verdriet,

  > > wanhoop, eenzaamheid, en radeloosheid.

  >

  > Wie zegt dat God dat niet doet? Dat maak jij

  > ervan!

  Als het slachtoffer zich alleen voelt in haar ellende, dan lijkt me dat zij prioriteit heeft. Eerder suggereerde ik al dat vergeving in zo'n situatie eigenlijk alleen plaats zou kunnen vinden via het herstel van het slachtoffer, in dit geval een nabestaande. Dan ontstaat tenminste iets van een samenhang - ofschoon e.e.a. natuurlijk nooit in evenwicht zal kunnen komen.
• 

  theo

  23-10-2012 22:23

  LeSage Schreef:

  ——————————————————-

  > Dat laatste is zeker nodig.

  > maar je draait nu om de vraag heen.

  > God is goed door een dader zijn zonde te vergeven.

  > Zeker. Maar hoe gepast is het om de zonde van deen

  > te vergeven waar de ander nog van de mentale pijn

  > omkomt? In deze situatie zou ik me voorstellen dat

  > vergiffenis voor de dader alleen verkregen kan

  > worden door de heel-wording van het slachtoffer.

  Wat te denken dat vergeven per definitie heelwording impliceert?

  Maar goed, ik stop hiermee want niemand kan je antwoorden geven. Niemand is hier God of heeft email/telefonisch contacht met onze Schepper.
• 

  'en passant'

  23-10-2012 22:27

  nihil
• 

  'en passant'

  23-10-2012 22:29

  nihil
• 

  LeSage

  23-10-2012 22:32

  Da's helder …. en kennelijk de manier waarop jij het zou verwerken.

  maar kun je je voorstellen dat iemand het anders door-maakt?
• 

  LeSage

  23-10-2012 22:33

  Tja.

  Maar helaas zijn sommige slachtoffers in hun trauma niet zo ruimdenkend als jij.
• 

  Frans

  23-10-2012 22:34

  LeSage Schreef:

  ——————————————————-

  > Uiteraard. Maar op zich klopt de stelling bijbels gesproken toch dat als je je zonden belijdt voor God, en berouw toont, dat je toch mag geloven dat God je vergeven heeft?

  Dan denk ik , als het berouw echt oprecht is dat het medeleven voor de ander juist meer begint te leven.
• 

  'en passant'

  23-10-2012 22:36

  nihil
• 

  keessie

  23-10-2012 22:37

  Eigenlijk vind ik deze topic saaaai worden.