Gesteld je bent een christenouder en je hebt een kind dat net even onvoldoende op let met oversteken - het noodlot slaat toe, en een andere christen, een automobilist die ergens in jouw buurt woont, let even net niet voldoende op en rijdt het kind aan. Het is je enige kind, en onderweg naar het ziekenhuis sterft het.
Je bent in grote rouw.
Een week later zie je de automobilist. Het verbaast je dat de man er nogal kalm onder is. Je stapt op hem af - vraagt hoe het kan dat hij zo relaxed is en of hij beseft wat hij heeft gedaan.
De man zegt:" jazeker. Ik was fout, en ik heb mijn fout beleden - maar halleluja Jezus leeft en God ziet mij aan in Christus. God heeft mijn zonden vergeven en ik mag nu leven uit zijn rust.
Kan ik misschien met jou bidden?"
De vraag die ik wil stellen, is hoe het mogelijk is dat God “alvast” zonden vergeeft terwijl het slachtoffer nog lang zover niet is - en of het slachtoffer daarmee niet voor een tweede keer onrecht wordt aangedaan.
Heeft God eigenlijk wel het recht om wat-dan-ook te vergeven als er slachtoffers in het spel zijn?