Me dunkt dat mijn psychologische benadering recht doet aan de psychè van de gelovigen.
Levensdrang en doodsangst zijn zeer sterke drijfveren. De mens wil overleven, het liefst ook nog zijn eigen dood.
Zou jij nog in God geloven als er geen hiernamaals was? Godsdienst is niet het dienen van een god of van meerdere goden maar het geloven in een eigen leven na de dood.
Het ontkennen van de realiteit dat dood dood is, valt slechts als puberaal te kenschetsen. Men vlucht voor de realiteit.
Natuurlijk is het een harde waarheid dat dood dood is. Ik noemde het zelfs een wrede waarheid. Maar ook wrede waarheden zijn waarheden.
Natuurlijk kunnen gelovigen op andere vlakken volwassen zijn. Maar de kern van hun geloof is er één van onvolwassenheid, één van de weigering om de werkelijkheid onder ogen te zien.
Jouw reactie bewijst overigens mijn gelijk. Ik trof je blijkbaar op een gevoelige plaats. Jij voelt zeer goed aan dat jij gewoon je eigen dood wil overleven. Jou lijkt een leven zonder het hiernamaals zeer leeg, zeer zinloos, zeer triest. Maar kom, zo lang je leeft, leef je en kun je zelf inhoud geven aan je bestaan.