Douce Schreef:
——————————————————-
> De bal ligt helemaal niet bij mij. Jij plaatst de
> bal niet op de middenstip, zoals gebruikelijk bij
> de aftrap, maar voor mijn voeten.
Dat is uit hoffelijkheid.
> Jij bent, op z'n zachtst gezegd, behoorlijk boos
> op God (van wie je momenteel het bestaan ontkent)
> en jij wilt jouw boosheid, omdat ik in God geloof
> over mij uitstorten.
> Welnu, jouw boosheid op dit moment is niet mijn
> probleem maar het jouwe, dat wil ik duidelijk
> stellen.
Dat ontken ik ook niet. Maar de bal ligt nu voor jouw voeten, en niet zomaar ergens anders op het veld.
>
> Vreselijk wat in Syrië gebeurt, het maakt me erg
> verdrietig.
> Nu wordt ik door jou gedwongen, omdat ik in God
> geloof, tot een antwoord. Ik ben n.b. een antwoord
> schuldig. Vind je dat eerlijk van jezelf?
> Welnu, ik ben niemand iets schuldig dan
> uitsluitend lief te hebben.
Het gaat er inderdaad om dat (ook) jij in God geloofd, en dus ook wordt uitgedaagd tot een antwoord.
Je mag ervoor weg lopen, en je mag erop in gaan. It's up to you.
>
> Een antwoord heb ik niet en iedere opmerking (ik
> heb er wel een paar) zou teveel zijn, daar jij
> alles van je afslaat (las ik), omdat niets een
> adequate oplossing biedt en er geen antwoord bij
> zit wat jou bevredigt.
>
Je weet maar nooit……
Het is niet zo interessant welk antwoord mij bevredigt. Wél welk antwoord dat bij jou zou doen.
Wat beteknt het voor houw geloof in God, dat er in de praktijk geen antwoord is?
De bal ligt pal voor je voeten:)
> Douce