Voor veel mensen moet de kerk ook een soort zelfbedieningszaak zijn, waarin de gelovigen uit de schappen kunnen pakken wat ze zelf willen.
Ieder duwt daarin zijn eigen kijk-en grijpkarretje langs de uitgestelde waar. Kijk en grijp!
Een gemeenschappelijk belijden waarmee alle gelovigen instemmen, past niet meer in deze tijd. Wij hebben denk ik vandaag te maken met drie zaken:
Rationalisering, Democratisering, en Subjectivering
Rationalisering van het geloof; Ik geloof alleen wat ik kan begrijpen
Democratisering van het geloof: Ik kan niet geloven op gezag van anderen
Subjectivering van het geloof; belangrijk is alleen wat ik vind en wat ik voel.
Ik kan het ook anders formuleren: de moderne mens is rationeel, mondig en zelfgenoegzaam.
Het is tegenwoordig er ‘in’ om te zeggen dat er geen absolute waarheid bestaat.
Er zijn vele waarheden.
Ieder heeft zijn eigen heilsweg.
Niemand mag de waarheid claimen.
Dat is verdacht.
Dé waarheid bestaat niet.
Wat voor mij waar is, hoeft voor de ander nog niet waar te zijn. En wat voor de ander waar is, hoeft voor mij nog niet waar te zijn.
Doordat wij in onze tijd zoveel andersgelovigen en andersdenkenden ontmoeten, zijn we ons ervan bewust geworden dat er een veelvoud van godsdiensten, levensbeschouwingen en geestelijke stromingen zijn.
Langzamerhand is er bij velen het besef gekomen , dat er niet alleen veel godsdiensten en levensbeschouwingen zijn maar ook veel waarheden.
Alles zou betrekkelijk zijn. Sommigen gaan zelfs zo ver dat zij beweren dat alle godsdiensten in wezen gelijk zijn.
De boodschap van het kruis en de opstanding van Jezus Christus, het juweel van de lotus in het boeddhisme, het religieuze besef van het hindoeïsme zouden allemaal openbaringen zijn van dezelfde geheime kennis.
De Bijbel, de Koran, de Veda’s en de gewijde geschriften van vele godsdiensten zouden rivieren zijn die putten uit hetzelfde waterreservoir.
bron: bijbelplaatsen