Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Meer informatie op bijbel.startpagina.nl
Ja natuurlijk hoor ik ik verzuchtingen en dat ………mijn beste papacarl, begrijp ik nu juist niet, blijf bij je zelf en je eingen ontwikkeling (ik zeg dat ook heeeeeeeeeel vaak tegen mezelf hoor, mocht je dat missen…………haha;))
Volg je eigen pad en maak het niet smaller of breder dan het is, door je denkpatroon.
Gr. Douce
carl schreef:
> > Dan is dus volgens jou Christus' uitspraak onwaar.
> > Hij stelde ‘niemand is Goed, dan alleen God’
> > Waarom ervaar je hier weerstand bij?
>
> Je begrijpt me niet.
> Door te zeggen: niemand is goed, God is goed, benadrukte
> Jesus dat er binnen God geen individualiteit bestaat.
Dus volgens jou klopt het niet wat ik zeg.
Het is de vraag of je hieruit mag afleiden of je je wel of niet begrijp.
Mag ik opmerken dat je lang blijft hangen bij hetzelfde onderwerp?
> God is
> het Grote Overstijgende Geheel. (Iemand met een spraakgebrek
> zou er een acronym in kunnen zien: 'G.O.D. 
)
> Het grote geheel is Goed, daarom zijn de individuen ook goed,
> ook al openbaart zich dit op het individuele nivo niet als
> het al-goede, het foutloos-goede.
Misschien zeg je ergens gewoon hetzelfde, maar geeft er een draai aan, en doordat je je zoveel focused op je eigen denkbeelden heb je de neiging te weerleggen wat ik zeg. Is dat mogelijk?
> > Als het zo gemakkelijk is Carl, dan zijn we wel heel erg dom
> > nietwaar?
>
> Nee hoor Baldu. Het is slechts dom als we de Waarheid zien,
> maar toch koppig vasthouden aan wat ons geleerd is. Ik bedoel
> dit overigens in het algemeen en bepaald niet persoonlijk
> naar jou.
Heb ik het dus alweer niet bij het rechte eind? 
Kun jij de Waarheid zien? Kan ik de Waarheid zien? Kan een mens de Waarheid zien?
> > Waarom zou de aandacht wederom op hun weerstand gericht
> > moeten zijn? Zij beraadslaagden vaak hoe ze Hem een strik
> > konden spannen, daar zij wisten dat Christus eigenlijk veel
> > doorzag en in Waarheid sprak.
>
> Wat ik bedoel is dat als de evangelist met jou meende dat
> hier veel meer achter zit dan alleen het verwijzen naar een
> gevaarlijke slangenkuil, vast wel mee gegeven had in de
> beschrijving van het verhaal.
Oh, ken je de evangelist zo goed?
> > Woede is woede Carl, woede is een exces, en het gevolg van
> > angst geresulteerd in onmacht, deze lading is altijd
> negatief.
> > Het is waar dat woede alles omblazen kan, maar het richt
> > altijd schade aan aan de eigen ziel. Woede is ontoombaar
> > handelen, en daardoor destructief en vernietigend voor de
> > jonge ontwakende loten van liefde.
> >
> > > Het is mij -zoals altijd- een genoegen om met jou samen
> toch
> > > weer wat verder te komen. Gebeurde dit maar met een ieder
> > hier.
> >
> > Ook als ik het je wel eens lastig maak?
>
> jazeker. Daaruit ontstond immers deze subdraad.
Misschien zou je dan de vragen van mij omtrent je woede kunnen beantwoorden. Je maakte daar een zijsprong namelijk en ging niet op de vragen in.
> > En je misschien wel eens de gedachte krijgt dat ik - of niet
> > wil toegeven, - of niet wil naderen - of je gewoon niet
> > begrijp?
> > Ik ervaar dit namelijk wel eens bij jou, en zie daardoor in
> > spiegels 
>
> dat valt erg mee hoor Baldu. Laten we beseffen dat we de
> reactie van de ander allen vaak op deze manier indelen. Jij,
> ik, en 99% van alle lezers. Dit is iets waar wij mensen,
> kollektief in zullen moeten groeien.
Klopt wel, maar ieder heeft daarin de vrijheid dit zelf te bepalen
Baldu
PS schreef:
>
> (Toch was jouw draadje gister gezelllig. Het is nu weg. Maar
> we hebben ons plezier gehad. PS )
Het muziekdraadje. Onbegrijpelijk dat dat weg is. Men heeft blijkbaar niet door dat God (om maar on-topic te blijven) mensen de gave heeft gegeven om muziek te maken. Als je ergens in kunt “wegzakken” is het wel muziek. Muziek kan mensen verbinden.
Gr. Majorie
> > Carl:
> > De woede naar wat mensen eeuwenlang als onfeulbaar is
> > opgedrongen.
>
> Baldu:
> Oke, begin eens met je dr vraag te stellen waarom je woede
> zou hebben, en aan de andere kant beseft dat woede en
> irritatie vergif in je bloed doen sijpelen. Boosheid is een
> prima emotie als je haar in de juiste banen weet te leiden,
> maar irritatie en werkelijke woede zijn excessen ervan die
> willen zeggen dat er sterke concentraties van boosheid zijn
> bewaard en zelfs gekoesterd worden. Zo wordt dat wat je
> onbewust liefhebt tot je eigen vergif.
>
Woede ontstaat bij mij door 2 redenen:
er kan een onrechtvaardige disproportionaliteit zijn tussen onrecht, die maar voortduurt, en de mogelijkheden om dat onrecht te verhinderen van degene die dat onrecht ondergaat. Voorbeeld: een ouder die niet omkijkt naar een kind en het om het minste halfdood slaat.
een andere reden: in religieus opzicht kan een systeem (bijvoorbeeld een kerk) dogmatiek in stand houden met als reden: het niet willen verliezen van macht of aanhang, terwijl men weet dat haar dogmatiek onjuist is.
Je hebt gelijk dat daardoor vergif in mijn geest kan komen, maar ik ‘ben er zelf bij’ en blijf toch steeds vanuit een harmonieuze en liefdevolle basis ‘acteren’. Woede is bij mij bepaald geen blinde woede. Niet naar het object en ook niet innerlijk.
Je hebt gelijk door te stellen dat er stukjes boosheid zijn bewaard, en wellicht gekoesterd. Het is echter geen liefde in de vorm van verzorgen en instandhouden ook al kan dat zo lijken.
> Kun je door woede iets aan de omstandigheden van toen en
> gisteren veranderen?
Dat kan, ja.
> of kan er misschien een manier gezocht
> worden waardoor je de woede verbrandt en als brandstof voor
> de geest gebruikt waardoor deze krachtig kan inwerken op de
> aspecten in jou die momenteel te weinig aandacht hebben
> gekregen?
Ook dat kan. Beiden sluiten elkaar niet uit.
je broer
Carl
carl schreef:
> Woede ontstaat bij mij door 2 redenen:
> er kan een onrechtvaardige disproportionaliteit zijn tussen
> onrecht, die maar voortduurt, en de mogelijkheden om dat
> onrecht te verhinderen van degene die dat onrecht ondergaat.
> Voorbeeld: een ouder die niet omkijkt naar een kind en het om
> het minste halfdood slaat.
Daarbij kan ik me wel iets voorstellen. Vraag is alleen of woede iets toevoegt aan het probleem, of dat het het probleem slechts aan de rand ervan en daarmee tijdelijk wegneemt. Als we alle onrechtvaardigheid in dergelijke zin denken te moeten oplossen door woede wordt niet de kern benaderd vanwaaruit het probleem ontstaat. We zien de ander, die in overtreding is dan mogelijk niet langer meer als onze gelijke, maar als een object dat bestreden moet worden. Het kind wordt hierbij niet eens gekend. Het leert daarmee dat onrecht met woede en dus met geweld bestreden moet worden, wat leidt tot geconditioneerde responsen in de toekomst.
> een andere reden: in religieus opzicht kan een systeem
> (bijvoorbeeld een kerk) dogmatiek in stand houden met als
> reden: het niet willen verliezen van macht of aanhang,
> terwijl men weet dat haar dogmatiek onjuist is.
Ik kan me daar niet druk om maken, immers, gelijke krachten trekken elkaar aan, en zo zoekt de leerling naar een leraar overeenkomstig zijn of haar aantrekking. Er zijn kennelijk nog erg veel mensen die het nodig hebben voorschriften te leren en te volgen, om zo zelf te ervaren welke motieven er wellicht achter schuilgaan. Zo kan teleurstelling uiteindelijk gezien worden, als dat maar vaak genoeg gebeurt, als het niet nemen van eigen verantwoordelijkheid de dingen naar werkelijkheidswaarde te toetsen zodat dit een volgende keer wel gebeurt.
Je druk maken om het feit dat mensen macht willen verkrijgen en behouden en daarvoor dogmatiek in stand houden of versterken is hetzelfde als je druk maken om het feit dat je vroeger in sinterklaas geloofde.
Heb je je ouders wel eens verweten dat ze je daarmee eigenlijk voor het lapje gehouden hebben?
Of kun je dit gemakkelijk naast je neerleggen omdat je het ziet als een onschuldig iets?
> Je hebt gelijk dat daardoor vergif in mijn geest kan komen,
> maar ik ‘ben er zelf bij’ en blijf toch steeds vanuit een
> harmonieuze en liefdevolle basis ‘acteren’.
Welke woede ook, gaat nimmer gepaard met harmonie en een liefdevolle basis.
Bovendien besmet het gif van woede en irritatie niet alleen je eigen organisme maar ook dat van je omgeving. Deze kennis maakt verantwoordelijk, ook het verwerpen ervan.
> Woede is bij mij
> bepaald geen blinde woede. Niet naar het object en ook niet
> innerlijk.
Woede is altijd blind, en desturctief en giftig, of je moet gewoon iets anders bedoelen.
> Je hebt gelijk door te stellen dat er stukjes boosheid zijn
> bewaard, en wellicht gekoesterd. Het is echter geen liefde in
> de vorm van verzorgen en instandhouden ook al kan dat zo
> lijken.
Het ego heeft zichzelf altijd en ook lief, en doet er veel aan om te behouden wat het verworven heeft en waarvan het overtuigd is. Met name het onderbewuste en instinctief geconditioneerde aspect is een verraderlijke vorm die een vorm van eigen-liefde inhoudt. Deze wil ik daarmee niet slecht noemen, maar wel wil ik aangeven dat haar uitschieters wederom ervoor zorgen dat het daadwerkelijk gewenste doel niet gehaald maar zelfs uitgesteld wordt.
> > Kun je door woede iets aan de omstandigheden van toen en
> > gisteren veranderen?
>
> Dat kan, ja.
Hoe kun je veranderen WAT gisteren is gebeurd, door omstandigheden, dat zijn zaden al heeft gezaaid voor de toekomst door de manier waarmee ermee is omgegaan? Je kunt niets veranderen wat reeds is geweest, al zou je het graag willen. Het enige wat je kunt veranderen is misschien de richting die een kracht wenst te gaan zodra je haar NU ervaart.
Je kunt een wending aan de toekomst geven, maar dat kan alleen in het heden, niet in het verleden, tenzij je terug kunt gaan in de tijd……….
> > of kan er misschien een manier gezocht
> > worden waardoor je de woede verbrandt en als brandstof voor
> > de geest gebruikt waardoor deze krachtig kan inwerken op de
> > aspecten in jou die momenteel te weinig aandacht hebben
> > gekregen?
>
> Ook dat kan. Beiden sluiten elkaar niet uit.
Hoe denk je dat te kunnen doen Carl?
Baldu
baldu schreef:
>
> carl schreef:
>
> > Woede ontstaat bij mij door 2 redenen:
> > er kan een onrechtvaardige disproportionaliteit zijn tussen
> > onrecht, die maar voortduurt, en de mogelijkheden om dat
> > onrecht te verhinderen van degene die dat onrecht ondergaat.
> > Voorbeeld: een ouder die niet omkijkt naar een kind en het om
> > het minste halfdood slaat.
>
> Daarbij kan ik me wel iets voorstellen. Vraag is alleen of
> woede iets toevoegt aan het probleem, of dat het het probleem
> slechts aan de rand ervan en daarmee tijdelijk wegneemt.
Blinde woede wel. Maar woede hoeft niet blind te zijn.
> > Als
> we alle onrechtvaardigheid in dergelijke zin denken te moeten
> oplossen door woede wordt niet de kern benaderd vanwaaruit
> het probleem ontstaat.
Ik denk juist wel. Kwaadheid kan noch schroom in zich hebben om het probleem bij de wortel aan te pakken. de essentie van woede is kwaadheid die het probleem niet alleen benoemt, maar tegelijkertijd met wortel en tak uitroeit.
> We zien de ander, die in overtreding
> is dan mogelijk niet langer meer als onze gelijke, maar als
> een object dat bestreden moet worden.
Volgens mij hoeft woede niet de gelijkheid uit het oog te verliezen. Nog eens: woede hoeft niet blind te zijn.
Het kind wordt hierbij
> niet eens gekend. Het leert daarmee dat onrecht met woede en
> dus met geweld bestreden moet worden, wat leidt tot
> geconditioneerde responsen in de toekomst.
Een kind is geen computer, Baldu. Woede kost ontzettend veel energie. Als je woedend bent verzamel je al je mentale, geestelijke, en fysieke kracht, bundelt die, en richt die op één punt. Het kan veel oplossen, maar leert een kind óók dat de (mentale) prijs voor woede hoog is, en is daardoor minder conditionerend dan je denkt. Bovendien geeft woede na de uitbarsting soms ook vlagen van verdriet - zeker bij kinderen.
>
> > een andere reden: in religieus opzicht kan een systeem
> > (bijvoorbeeld een kerk) dogmatiek in stand houden met als
> > reden: het niet willen verliezen van macht of aanhang,
> > terwijl men weet dat haar dogmatiek onjuist is.
>
> Ik kan me daar niet druk om maken, immers, gelijke krachten
> trekken elkaar aan, en zo zoekt de leerling naar een leraar
> overeenkomstig zijn of haar aantrekking. Er zijn kennelijk
> nog erg veel mensen die het nodig hebben voorschriften te
> leren en te volgen, om zo zelf te ervaren welke motieven er
> wellicht achter schuilgaan. Zo kan teleurstelling
> uiteindelijk gezien worden, als dat maar vaak genoeg gebeurt,
> als het niet nemen van eigen verantwoordelijkheid de dingen
> naar werkelijkheidswaarde te toetsen zodat dit een volgende
> keer wel gebeurt.
> Je druk maken om het feit dat mensen macht willen verkrijgen
> en behouden en daarvoor dogmatiek in stand houden of
> versterken is hetzelfde als je druk maken om het feit dat je
> vroeger in sinterklaas geloofde.
> Heb je je ouders wel eens verweten dat ze je daarmee
> eigenlijk voor het lapje gehouden hebben?
> Of kun je dit gemakkelijk naast je neerleggen omdat je het
> ziet als een onschuldig iets?
natuurlijk wel. Zoveel kan ik nog wel relativeren dat ik een mooi kinderfeest niet als bedrog achteraf ervaar:)
en mbt meer religieuze vragen nee - dat verwijt hebben ze zichzelf namelijk al vaak gesteld.
>
> > Je hebt gelijk dat daardoor vergif in mijn geest kan komen,
> > maar ik ‘ben er zelf bij’ en blijf toch steeds vanuit een
> > harmonieuze en liefdevolle basis ‘acteren’.
>
> Welke woede ook, gaat nimmer gepaard met harmonie en een
> liefdevolle basis.
niet gepaard met, maar die basis blijft bij mij wél altijd aanwezig.
> Bovendien besmet het gif van woede en irritatie niet alleen
> je eigen organisme maar ook dat van je omgeving. Deze kennis
> maakt verantwoordelijk, ook het verwerpen ervan.
ben ik niet met je eens. Het kan ook voor de omgeving verfrissend zijn. Nogmaals: woede is weer niet hetzelfde als blinde woede, lees: razernij.
>
> > Woede is bij mij
> > bepaald geen blinde woede. Niet naar het object en ook niet
> > innerlijk.
>
> Woede is altijd blind, en desturctief en giftig, of je moet
> gewoon iets anders bedoelen.
ah…….daar hebben we het masverstind. Ik denk dat jij meer aan razernij denkt als je aan woede denkt. Ik niet. Razernij is inderdaad enkel vergif. Je raakt jezelf kwijt en beschadigt jezelf er door.
>
> > Je hebt gelijk door te stellen dat er stukjes boosheid zijn
> > bewaard, en wellicht gekoesterd. Het is echter geen liefde in
> > de vorm van verzorgen en instandhouden ook al kan dat zo
> > lijken.
>
> Het ego heeft zichzelf altijd en ook lief, en doet er veel
> aan om te behouden wat het verworven heeft en waarvan het
> overtuigd is. Met name het onderbewuste en instinctief
> geconditioneerde aspect is een verraderlijke vorm die een
> vorm van eigen-liefde inhoudt. Deze wil ik daarmee niet
> slecht noemen, maar wel wil ik aangeven dat haar uitschieters
> wederom ervoor zorgen dat het daadwerkelijk gewenste doel
> niet gehaald maar zelfs uitgesteld wordt.
>
> > > Kun je door woede iets aan de omstandigheden van toen en
> > > gisteren veranderen?
> >
> > Dat kan, ja.
>
> Hoe kun je veranderen WAT gisteren is gebeurd, door
> omstandigheden, dat zijn zaden al heeft gezaaid voor de
> toekomst door de manier waarmee ermee is omgegaan?
Wanneer de omstandigheden etc. nog dezelfde zijn, kun je dat veranderen.
> Je kunt
> niets veranderen wat reeds is geweest, al zou je het graag
> willen. Het enige wat je kunt veranderen is misschien de
> richting die een kracht wenst te gaan zodra je haar NU ervaart.
> Je kunt een wending aan de toekomst geven, maar dat kan
> alleen in het heden, niet in het verleden, tenzij je terug
> kunt gaan in de tijd……….
>
> > > of kan er misschien een manier gezocht
> > > worden waardoor je de woede verbrandt en als brandstof voor
> > > de geest gebruikt waardoor deze krachtig kan inwerken op de
> > > aspecten in jou die momenteel te weinig aandacht hebben
> > > gekregen?
> >
> > Ook dat kan. Beiden sluiten elkaar niet uit.
>
> Hoe denk je dat te kunnen doen Carl?
>
> Baldu
we moeten het eerst maar eens hebben over de vraag of jij het over woede of razernij hebt.
je broer
carl
carl schreef:
> > Daarbij kan ik me wel iets voorstellen. Vraag is alleen of
> > woede iets toevoegt aan het probleem, of dat het het probleem
> > slechts aan de rand ervan en daarmee tijdelijk wegneemt.
>
> Blinde woede wel. Maar woede hoeft niet blind te zijn.
Dan laten we het daarbij
> > > Als
> > we alle onrechtvaardigheid in dergelijke zin denken te moeten
> > oplossen door woede wordt niet de kern benaderd vanwaaruit
> > het probleem ontstaat.
>
> Ik denk juist wel. Kwaadheid kan noch schroom in zich hebben
> om het probleem bij de wortel aan te pakken. de essentie van
> woede is kwaadheid die het probleem niet alleen benoemt, maar
> tegelijkertijd met wortel en tak uitroeit.
Woede roeit alleen de zender van woede uit. Op deze manier blijven we in kringetjes ronddraaien
> > We zien de ander, die in overtreding
> > is dan mogelijk niet langer meer als onze gelijke, maar als
> > een object dat bestreden moet worden.
>
> Volgens mij hoeft woede niet de gelijkheid uit het oog te
> verliezen. Nog eens: woede hoeft niet blind te zijn.
Nog eens……… we laten het erbij
> Een kind is geen computer, Baldu.
Ook een kind is te conditioneren en daarmee te programmeren
> Woede kost ontzettend veel
> energie. Als je woedend bent verzamel je al je mentale,
> geestelijke, en fysieke kracht, bundelt die, en richt die op
> één punt. Het kan veel oplossen, maar leert een kind óók dat
> de (mentale) prijs voor woede hoog is, en is daardoor minder
> conditionerend dan je denkt.
We zullen het hier ook maar bij laten
> Bovendien geeft woede na de
> uitbarsting soms ook vlagen van verdriet - zeker bij kinderen.
Soms?
> > Heb je je ouders wel eens verweten dat ze je daarmee
> > eigenlijk voor het lapje gehouden hebben?
> > Of kun je dit gemakkelijk naast je neerleggen omdat je het
> > ziet als een onschuldig iets?
>
> natuurlijk wel. Zoveel kan ik nog wel relativeren dat ik een
> mooi kinderfeest niet als bedrog achteraf ervaar:)
Waarom niet, het is immers toch gewoon bedrog Carl
Het komt je niet zo uit?
> en mbt meer religieuze vragen nee - dat verwijt hebben ze
> zichzelf namelijk al vaak gesteld.
Dus dan ben jij klaar?
Waarom laat je de kerk dan niet de kerk zoals zij wenst te zijn?
> > > Je hebt gelijk dat daardoor vergif in mijn geest kan komen,
Dan heb ik tenminste nog ergens iets juist gezegd, dank je.
> > > maar ik ‘ben er zelf bij’ en blijf toch steeds vanuit een
> > > harmonieuze en liefdevolle basis ‘acteren’.
> >
> > Welke woede ook, gaat nimmer gepaard met harmonie en een
> > liefdevolle basis.
>
> niet gepaard met, maar die basis blijft bij mij wél altijd
> aanwezig.
Ah ja
> > Bovendien besmet het gif van woede en irritatie niet alleen
> > je eigen organisme maar ook dat van je omgeving. Deze kennis
> > maakt verantwoordelijk, ook het verwerpen ervan.
>
> ben ik niet met je eens.
Was ik al bang voor
> Het kan ook voor de omgeving
> verfrissend zijn. Nogmaals: woede is weer niet hetzelfde als
> blinde woede, lees: razernij.
Tsja, er zijn inderdaad graduaties in blindheid, daar waar emotie heerst is het zicht wazig, daar waar uiterst veel emotie heerst is totaal geen zicht meer. Blinde woede is daarbij nog minder erg dan stekeblinde woede
> > > Woede is bij mij
> > > bepaald geen blinde woede. Niet naar het object en ook niet
> > > innerlijk.
> >
> > Woede is altijd blind, en destructief en giftig, of je moet
> > gewoon iets anders bedoelen.
>
> ah…….daar hebben we het masverstind. Ik denk dat jij meer
> aan razernij denkt als je aan woede denkt. Ik niet. Razernij
> is inderdaad enkel vergif. Je raakt jezelf kwijt en
> beschadigt jezelf er door.
Als ik aan woede denk denk ik aan woede Carl, razernij is een vorm van woede.
> > Hoe kun je veranderen WAT gisteren is gebeurd, door
> > omstandigheden, dat zijn zaden al heeft gezaaid voor de
> > toekomst door de manier waarmee ermee is omgegaan?
>
> Wanneer de omstandigheden etc. nog dezelfde zijn, kun je dat
> veranderen.
Dat was niet de vraag, en ook niet de boodschap
> we moeten het eerst maar eens hebben over de vraag of jij het
> over woede of razernij hebt.
Zoals ik al zei Carl, over woede
Over het verschil en de overeenkomst heb ik al iets gezegd
Samengevat, en een aantal keren bewust, komt niemand ook maar een stap verder in deze discussie Carl…
Ik verkies het daarom nu te stoppen..
groet
Baldu
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's