Is het de bedoeling dat christenen verdeeld zijn in zoveel kerken en groepen? En kunnen jullie ook iets aan die verdeeldheid doen?
Hoe is die eerste christelijke gemeente begonnen?
De Bijbel vertelt ons hoe het begon. Hoe de Here Jezus tegen al die mensen die achter Hem aan kwamen de voorwaarde voor een leven als discipel had uitgelegd: “bereid zijn om alles op te geven en je eigen leven te haten, elke dag je kruis op te nemen en niet je eigen wil te doen” Zolang Hij zelf op aarde was heeft Hij voor zijn discipelen gebeden, en heeft Hij de eenheid onder hen kunnen bewaren Want ook toen was er al gevaar voor verdeeldheid, bijvoorbeeld door de vraag die bij hen opkwam wie van hen nou toch wel de belangrijkste was.
Vlak voor zijn sterven bidt Jezus: “Heilige Vader, bewaar hen in Uw naam, die Gij mij gegeven hebt, dat zij één zijn zoals wij!” Johannes 17:11.
Later hebben mannen als Paulus gestreden en gebeden voor eenheid onder die eerste christenen. Hij vermaande tot eenheid, tot onderlinge liefde in zijn brieven aan die eerste gemeenten. Aan de Corinthiërs met al hun problemen schrijft hij bijvoorbeeld: “Ik vermaan u, broeders, bij de naam van onze Here Jezus Christus: weest allen eenstemmig en laten er geen scheuringen onder u zijn; weest vast aaneengesloten, één van zin en één van gevoelen.” 1 Corinthiërs 1:10. Aan de gemeente in Efeze legt Paulus uit dat christenen samen net als één lichaam zijn. Jezus Christus is het hoofd en ieder lid wil graag doen wat Hij zegt. En daardoor worden al die broeders en zusters een goed sluitend geheel, vast aaneengesloten, in liefde aan elkaar en aan het Hoofd verbonden
Hoe ging het kort daarna met de eenheid van die eerste christelijke gemeente?
Strijd om personen, strijd om inzichten en leerstellingen, sympathie en antipathie, toegeven aan bitterheid, aan afgunst, aan eerzucht, ja dat alles heeft zijn verwoestende werk gedaan. In plaats van te strijden en te bidden voor het herstel en het bewaren van eenheid, is bijna iedereen zo langzamerhand aan al die verdeeldheid gewend. Het is tot een vaste structuur geworden. Er worden wel zo nu en dan interkerkelijke bijeenkomsten gehouden, maar na afloop daarvan gaat iedereen weer naar zijn eigen kerk of gemeente. De allermeeste christenen hebben zich bij al die verdeeldheid neergelegd en hopen misschien dat later in de hemel al die verschillende kerken opeens wel samen één zullen zijn. Men gelooft dan helemaal niet meer dat er hier op aarde tussen werkelijke discipelen een einde kan komen aan alle onenigheid en partijschap en verdeeldheid. De oorzaak van alle verdeeldheid is immers de zonde in al zijn uitingsvormen. Van sympathie en antipathie, tot afgunst, hoogmoed en onverdraagzaamheid
In die tijd van de eerste christenen was de eenheid heel klein begonnen. Een paar personen die met hun hele hart voor Jezus wilden leven moesten leren voor elkaar te bidden, elkaar lief te hebben en te vergeven en te verdragen. Leren om niet vast te houden aan eigen meningen en inzichten, maar samen licht en wijsheid van God en vanuit de Bijbel te zoeken. Van daaruit kon die kleine gemeente verder groeien. Maar waar dit werken aan de eenheid stopte, zijn gaandeweg al die kerken en stromingen ontstaan. Jij en ik, wij kunnen er mee beginnen om op onze eigen plek vast te houden aan wat Jezus tegen die eerste discipelen heeft gezegd: “bereid zijn om alles op te geven en je eigen leven te haten, elke dag je kruis op te nemen en niet je eigen wil te doen”. En dan kunnen we bidden en zoeken of er medechristenen zijn die ook op die manier als christen willen leven. Want onder discipelen is ook in deze tijd ware eenheid mogelijk.
Doe er je voordeel mee,
http://www.brunstad.org/nl/christelijke-bemoediging/is-eenheid-onder-christenen-mogelijk