Gelukkig geloof ik in geen van beide.
Maar goed, ik ga even mee in de vraagstelling omdat ik m zo interessant vind.
Als ik voor die keuze zou staan, dan moet ik me even in de positie van God indenken.
Als ik de God van de synode zou zijn, zou het duidelijk liggen. Heeft Robert op het moment van sterven het offer van Jezus aanvaard, dan wordt het de hemel. maar dan wel een apart hemeltje, want dat kun je de kinderen die hij misbruikt heeft en óók naar de hemel gaan, niet aandoen.
Als ik God zou zijn maar niets met de synode te maken zou hebben, zou ik willen weten hoe zijn geweten heeft gefunktioneerd; of hij eerder al berouw of misschien zelfs wel wroeging heeft gekend om wat hij gedaan heeft. Ik zou hem dan de new age-variant geven: een nieuw leven, wat is afgestemd op het berouw wat hij heeft ontwikkeld. Alles met het doel: leren van je fouten uit het vorige leven.
Als er zich helemaal niets van berouw of wroeging heeft ontwikkeld, dan zou ik zijn geest vernietigen. Dus niet naar hel of hemel, maar vernietigen.
Dan kom ik overiens ook nog bij mijn eigen rol als God.
Wat heeft het bestaand en de misdaden van Robert M. voor Mij, God, konsekwenties?
Ben Ik Zelf niet zijn Schepper? Heb Ik niet toegekeken op al die momenten dat hij die kinderen penetreerde?Heb Ik niet de mentale en fysieke pijn van die slachtffertjes mee gevoeld? En ben Ik dan niet medeplichtig?
Sterker nog: IK heb Robert M. geschapen. Ik heb zijn nieren gewrocht en ken hem van binnen en van buiten; nog voordat er een woord op zijn tong ligt, - ken ik het al.(ps 136 meen ik) Ik zou MeZelf hier de hoofdschuldige in vinden. En tevens in het kwaad dat door al die andere slachters uit de wereldgeschiedenis is aangericht - en vooral nog door degenen die meenden dat uit Mijn Naam te moeten en mogen doen - en waarbij ik niet ingreep. Behalve dan die keer dat de vrienden van Daniel in de brandende oven werden gegooid.
Ik zou overwegen dat, als ik niet anders kan dan de geest van Robert M. te ontbinden, dit voor mezelf een 1000 x zwaarder gevolg moet hebben.
En voor mij zou er geen vergeving mogelijk zijn.
Mijn zoon Jezus is immers voor de schepping gestorven. niet voor Mij.
Ikzelf zou de volle last van Mijn falen moeten dragen.