punky abaya Schreef:
——————————————————-
> Theo met alle respect, het thema kerk is voor mij
> eigenlijk passé, net als de vraag of god bestaat
> en of Jezus wel echt bestaan heeft.
Ik dwing nooit iemad en jouw ook niet om dat wel et moeten geloven.
> Daarom kost
> dit prikbord mij ook teveel energie.
>
> Met alle respect maar ik heb in het verleden
> talloze kerken bezocht, inclusief de Russische
> omdat ik toen Russisch leerde. Uiteraard zijn er
> accentverschillen. Maar ik zie een overeenkomst
> met uitzendburo´s. Als ik een UZB binnenwip sta
> ik na 2 minuten op straat omdat er geen werk voor
> me is anders dan 2 uur per dag folders bezorgen.
>
> De reactie die ik dan van ingewijden krijg is dat
> ik dan natuurlijk naar een ander uitzendburo moet
> gaan waar wel werk is. (Dus niet). Het gras bij de
> buren is groener, de mooie baantjes zijn altijd
> elders in het land. In Amsterdam, daar kun je pas
> goed werk vinde (dus niet). In Utrecht, daar wonen
> pas knappe vrouwen.
>
> In andere kerken, daar gaat het er gelukkig beter
> aan toe. (ammehoela).
Wat ik eerder schreef: Ik proef bij jou veel verbittering.
Hoe zwaar een mens het tijdelijk of langdurig ook mag hebben, blijven hangen in verdriet of te verwerken teleurstellingen daar heeft die mens zelf niks aan en de omgeving ook niet.
Gun iemand zijn verdiret en teleurstellingen, doe daar ook nooit lichtzinnig over maar als de persoon in kwestie daar nooit uitkomt en de verbittering blijft dan zal die persoon vervreemden en eenzaam worden.
Oudere mensen die altijd blijven zeuren dat hun (klein) kinderen ook nooit komen…dan komen de (klein) kinderen nog minder.
Hoe moeilijk het ook is.. na verloop van tijd moet een mens toch weer proberen om het leven wat op te pakken vor zowel zijn/haar eigen welbevinden als voor de familie en vrienden om hem/haar heen.
Ik schrijf het allemaal wat kort door de bocht want ik weet hoe moeilijk dat soms/vaak is .