Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
LeSage
Verlossing wordt in de bijbel steevast geduid als het in-vrijheid-stellen van de mens, het los-maken van een macht die sterker is dan hijzelf, en daardoor zijn doen en laten bepaalt.
Denk bijvoorbeeld aan de verlossing van het volk Israel uit Egypte. Of de verlossing van de mens van demonische machten, zoals Jezus een keer een mens bevrijdde van een hele horde demonen, en die in een kudde varkens dreef.
Waarvan zijn gelovigen verlost?
Sommige christenen vinden zichzelf verlost van ‘de zonde’, maar geven na enig doorvragen dan wel weer toe dat ze helaas nog steeds zondigen.
Anderen zeggen van de dood als straf op de zonde verlost te zijn - maar ik heb nog geen christen gezien die openlijk durfde te zeggen niet meer te zullen sterven. Hoe dat nu kan ? Wel, het begrip ‘dood’ wordt dan ineens naar een geestelijk nivo getild en dankzij enige bijbelkennis kan men dan zeggen dat Jezus heeft gezegd dat wie zijn leven in zich draagt in der eeuwigheid niet zal sterven. Maar al snel stokt dan het gesprek, want het lijkt niet mogelijk konkreet aan te kunnen geven wat dat leven in Jezus dan is.
Overigens: de dood wordt wel neergezet als zo'n vreselijke straf (op de zonde), maar nu we het over verlossing hebben:
is niet de dood juist de uiteindelijke verlosser?
In de dood (gewoon de pure fysieke dood dus, waar we allemaal hetzelfde onder verstaan en anders komen we daar nog wel achter) houdt alles op.
In de dood is iedereen gelijk. Dus geen ongelijkheid meer, geen jaloersheden en geruzie (lees: vreselijke oorlogen) meer, er zijn geen verlangens meer, geen dreigingen, geen verplichtingen, geen ziektes……. alles houdt op.
Einde bestaan.
Er is ook niets prettigs aan, maar je zult het niet missen omdat je immers ook geen verlangens hebt.
Mijn stelling:
Onze enige Verlosser is de dood.
