andere vraag

Stefan

13-07-2012 12:42

Het doet mij denken aan de Psalm1 waaruit blijkt, dat het onderrichten in samenspraak gaat met het ondergaan.
Met andere woorden; Geest zal zich tonen door de rechtvaardigen, aan de horigen.
1
Welgelukzalig is de man, die niet wandelt in de raad der goddelozen,
noch staat op de weg der zondaren, noch zit in het gestoelte der spotters;
Maar zijn lust is in des HEEREN wet, en hij overdenkt Zijn wet dag en nacht.
Want hij zal zijn als een boom, geplant aan waterbeken,
die zijn vrucht geeft op zijn tijd, en welks blad niet afvalt; en al wat hij doet, zal wel gelukken.
Alzo zijn de goddelozen niet, maar als het kaf, dat de wind wegdrijft.
Daarom zullen de goddelozen niet bestaan in het gericht,
noch de zondaars in de vergadering der rechtvaardigen.
Want de HEERE kent de weg der rechtvaardigen;
maar de weg der goddelozen zal vergaan.
Allen

13-07-2012 12:46

- Kort gezegd, in theorie en praktijk, hetzelfde wat Jezus deed dus. -
Dan heb jij dus nog heel erg veel te leren, farizeeër.
AllenB)
LeSage

13-07-2012 12:46

Het gaat in dit geval niet zozeer om de antwoorden die Samuel op dit moment geeft.
Samuel begint altijd met prima en serieuze antwoorden. Het kwetsende volgt later in zijn gedrag.Ik ben serieus van mening dat het echt helemaal mis is met Samuel.
Als ik Samuel een “advies” geef, dan meen ik dat serieus, en dan wil ik ook echt dat hij dat ter harte neemt.
Het kost mij ook de nodige zelfdiscipline om (voorlopig) inhoudelijk niet op zijn reakties in te gaan. Ik discussieer nu eenmaal graag om het even met wie en geniet van het argumenteren, zoals de meesten hier.
Maar omdat ik gemerkt heb dat hij bij een diskussie die echt tot de kern komt, niet alleen bij mij maar bij ieder in kwalijk gedrag vervalt, vind ik het beter dat Samuel doet wat ik vind dat echt het beste voor hem is. En ik wil daarbij dus niet het gedrag laten zien dat daar haaks op staat.
Over leren en leerling gesproken: ik denk dat Jezus precies hetzelfde zou hebben gedaan, dus stel ik me ook zo op.
samuel

13-07-2012 12:49

Ja thomas ik ken psalm 1 heel erg goed, en ik begrijp ook heel goed wat er staat. denk maar aan Openbaring 20.
Psalm 2 is nog iets leerzamer:
De messiaanse koning
Psalm 2
1 Waarom woelen de volken
en zinnen de natiën op ijdelheid?
2 De koningen der aarde scharen zich in slagorde
en de machthebbers spannen samen
tegen de HERE en zijn gezalfde:
3 Laat ons hun banden verscheuren
en hun touwen van ons werpen!
4 Die in de hemel zetelt, lacht;
de Here spot met hen.
5 Dan spreekt Hij tot hen in zijn toorn,
en verschrikt hen in zijn gramschap:
6 Ik heb immers mijn koning gesteld
over Sion, mijn heilige berg.
7 Ik wil gewagen van het besluit des HEREN:
Hij sprak tot mij: Mijn zoon zijt gij;
Ik heb u heden verwekt.
8 Vraag Mij en Ik zal volken geven tot uw erfdeel,
de einden der aarde tot uw bezit.
9 Gij zult hen verpletteren met een ijzeren knots,
hen stukslaan als pottenbakkerswerk.
10 Nu dan, gij koningen, weest verstandig,
laat u gezeggen, gij richters der aarde.
11 Dient de HERE met vreze
en verheugt u met beving.
12 Kust de zoon, opdat hij niet toorne
en gij onderweg niet te gronde gaat,
want zeer licht ontbrandt zijn toorn.
Welzalig allen die bij Hem schuilen!
Het 1000 jarige rijk!
Stefan

13-07-2012 13:01

Ik zie de moeilijkheid ook met Samuel en zijn gedrag. Ik heb er vaak genoeg op gewezen.
Het is de hond in de voederbak van de ossen; zelf het eten niet lusten of als voeding herkennen, maar een ander, die werkelijke honger heeft het ontnemen willen.
''Wie roemt, hij roemt in de Here'' is zo'n uitspraak die gegeten moet worden om te kunnen geven waar de horige om vraagt..
LeSage

13-07-2012 13:29

thomas Schreef:
——————————————————-
> Ik zie de moeilijkheid ook met Samuel en zijn
> gedrag. Ik heb er vaak genoeg op gewezen.
Tja.
En om dan meteen terug te keren naar het onderwerp:
c. hoe onderricht je iemand?
Meer algemeen, dus niet specifiek naar Samuel, of jou, zou ik er zelf dit op willen antwoorden:
de allerbelangrijkste vaardigheid, als het om onderrichten gaat, is luisteren.
Te vaak hebben we de neiging om te snel te reageren op wat iemand anders zegt. We nemen te weinig tijd om te be-luisteren. Grappig (vooral voor prikkers) is interessant de ontwikkeling in het amerikaans-engels, om te zeggen ‘yes I read you’ of ‘did you read’ me als het gaat om het mondeling oppikken van een bepaalde instructie. Daarbij staat snelheid van begrijpen en het vervolgens alert reageren voorop.
Zo moet het dus juist niet zijn als het gaat om iemand te onderrichten.
Luisteren is een innerlijke aktie. Mensen die niet naar een ander luisteren staan niet open voor een ander - staan in feite dus niet open voor het leven zelf. Niet luisteren is dus meer dan alleen maar de ander tekort doen, het is óók jezelf tekort doen.
Dan komt -in onderricht- de kunst van het spreken. Paulus heeft daar een aantal mooie dingen over geschreven. En dat zeg ik niet vaak over Paulus
Spreken moet m.i. vooral een evenwicht bevatten tussen de vraag die gesteld werd, plus het antwoord daarop. De verleiding voor ons is om in het spreken onszelf te etaleren. Ook als het gaat om onderricht. daarom wijs ik graag nog maar eens op een 3e element dat ik in spreken (bij onderricht) belangrijk vind: de zelfdiscipline. Zodanig spreken dat je iemand prikkelt om door te denken zonder door een overdosis aan informatie afbreuk te doen aan de prikkel.
En dus stop i hier maar weer even><
>
> Het is de hond in de voederbak van de ossen; zelf
> het eten niet lusten of als voeding herkennen,
> maar een ander, die werkelijke honger heeft het
> ontnemen willen.
>
> ‘'Wie roemt, hij roemt in de Here’' is zo'n
> uitspraak die gegeten moet worden om te kunnen
> geven waar de horige om vraagt..
Stefan

13-07-2012 14:22

LeSage Schreef:
——————————————————-
> thomas Schreef:
> ————————————————–
> —–
> > Ik zie de moeilijkheid ook met Samuel en zijn
> > gedrag. Ik heb er vaak genoeg op gewezen.
>
> Tja.
> En om dan meteen terug te keren naar het
> onderwerp:
> c. hoe onderricht je iemand?
> Meer algemeen, dus niet specifiek naar Samuel, of
> jou, zou ik er zelf dit op willen antwoorden:
> de allerbelangrijkste vaardigheid, als het om
> onderrichten gaat, is luisteren.
> Te vaak hebben we de neiging om te snel te
> reageren op wat iemand anders zegt. We nemen te
> weinig tijd om te be-luisteren. Grappig (vooral
> voor prikkers) is interessant de ontwikkeling in
> het amerikaans-engels, om te zeggen 'yes I read
> you' of ‘did you read’ me als het gaat om het
> mondeling oppikken van een bepaalde instructie.
> Daarbij staat snelheid van begrijpen en het
> vervolgens alert reageren voorop.
> Zo moet het dus juist niet zijn als het gaat om
> iemand te onderrichten.
> Luisteren is een innerlijke aktie.
Exact. En daar komt het geloof dan bij de gelovigen of bekeerden of hoe je het noemen wilt, als factor of drijfveer bij; naar wat wordt er geluisterd. En wat spreekt. Vandaar ook; wie roemt, hij roemt in de Here.
Dat is een uitspraak voor en vanuit hen, met een innerlijk leven gericht op Hem. En vanuit die ‘'wereld’' is er het eten en drinken, of het vergaderen zoals in Psalm 1. Wiens weg wordt er bewandeld, en samen in opgetrokken.
Mensen die niet
> naar een ander luisteren staan niet open voor een
> ander - staan in feite dus niet open voor het
> leven zelf. Niet luisteren is dus meer dan alleen
> maar de ander tekort doen, het is óók jezelf
> tekort doen.
>
> Dan komt -in onderricht- de kunst van het spreken.
> Paulus heeft daar een aantal mooie dingen over
> geschreven. En dat zeg ik niet vaak over Paulus
>
> Spreken moet m.i. vooral een evenwicht bevatten
> tussen de vraag die gesteld werd, plus het
> antwoord daarop. De verleiding voor ons is om in
> het spreken onszelf te etaleren.
En daarin is het onderscheiden van de geest; welke tongen spreken, en waarin wordt er geroemd.
Ook als het gaat
> om onderricht. daarom wijs ik graag nog maar eens
> op een 3e element dat ik in spreken (bij
> onderricht) belangrijk vind: de zelfdiscipline.
> Zodanig spreken dat je iemand prikkelt om door te
> denken zonder door een overdosis aan informatie
> afbreuk te doen aan de prikkel.
> En dus stop i hier maar weer even><
>
> >
> > Het is de hond in de voederbak van de ossen;
> zelf
> > het eten niet lusten of als voeding herkennen,
> > maar een ander, die werkelijke honger heeft het
> > ontnemen willen.
> >
> > ‘'Wie roemt, hij roemt in de Here’' is zo'n
> > uitspraak die gegeten moet worden om te kunnen
> > geven waar de horige om vraagt..
samuel

13-07-2012 14:49

Paulus heeft daar een aantal mooie dingen over geschreven. En dat zeg ik niet vaak over Paulus
Spreken moet m.i. vooral een evenwicht bevatten tussen de vraag die gesteld werd, plus het antwoord daarop. De verleiding voor ons is om in het spreken onszelf te etaleren. Ook als het gaat om onderricht.
Waar zegt en leert Paulus ons dat LeSage? Kan je ook aangeven in welke Schriftgedeeltes, we kunnen je nu niet eenmaal zomaar op je woord vertrouwen, onderbouwen geeft betrouwbaarheid!
Ellen-Josee

13-07-2012 14:58

thomas Schreef:
——————————————————-
> Ik zie de moeilijkheid ook met Samuel en zijn
> gedrag. Ik heb er vaak genoeg op gewezen.
>
> Het is de hond in de voederbak van de ossen; zelf
> het eten niet lusten of als voeding herkennen,
> maar een ander, die werkelijke honger heeft het
> ontnemen willen.
>
> ‘'Wie roemt, hij roemt in de Here’' is zo'n
> uitspraak die gegeten moet worden om te kunnen
> geven waar de horige om vraagt..
Hai Thomas, even wat anders; de betekenis van horige is ‘slaaf’ en niet ‘iemand die hoort’.
Groet, Ellen
Stefan

13-07-2012 15:11

De horigen in de zin van; het Woord ontvangen, horen wat de Geest tot de Gemeente zegt.
Als ik horige opzoek in de zoekfunctie, zie ik geen tekstverwijzing.
Heb je een tekst waarin blijkt wat je schrijft?

Welkom op het forum van startpagina!

andere vraag

Stefan

Allen

LeSage

samuel

Stefan

LeSage

Stefan

samuel

Ellen-Josee

Stefan