Er is ook wel bewijs, maar dan moet de ander wel meewerken om te geloven.
Ik had een keer op zaterdagmorgen plotseling de sterke ingeving mijn tante te bellen.
Dus ik kreeg haar aan de telefoon. Een tijdje daarvoor had ze haar arm gebroken, dat wist ik al, heel rot voor haar vooral omdat ze met een rollator loopt.
Mijn tante had onhoudbare pijn, ze huilde ervan. Dus ik vroeg haar of ik via de telefoon voor haar zou bidden en nog een keer of ze echt wilde dat ik voor haar zou bidden. Ze wilde het echt. Dus ik bad of God de pijn weg wilde nemen en of Hij het nu wilde doen. Toen ik ‘klaar’ was, vroeg ik hoe het was met de pijn. Ze stamelde dat ze de pijn nu niet meer voelde. Meteen daarna begon ze het gebeuren weg te redeneren, met hoe erg het was en hoe onhoudbaar en even later had ze weer net zo'n pijn als ervoor.
Dus op zich is er wel ‘bewijs’, ik heb voor mezelf bewijs genoeg gehad. Maar als een ander niet wil geloven en zien dan houdt het op.
Ik kan God niet bewijzen maar als iemand God serieus wil leren kennen, zal hij God ontmoeten. Zeker weten.