veel kerkmensen alsook veel linkse betweters menen dat ze wel weten wie de naasten zijn: de zielige kindertjes in Afrika.
Men wijdt er een levenstaak aan om zich voor te bereiden op een missie om deze naasten ver weg te helpen. Men wil dan voor samaritaan spelen.
Maar de bijbel leert ons het omgekeerde: de naaste is juist de samaritaan ZELF die de knakker langs de weg genade komt schenken. Deze knakker die halfdood langs de weg ligt moet namelijk weten dat hij (of zij) het op eigen kracht en met de wet niet redt.
Het gaat hier dus opnieuw om de verhouding tussen wet en genade. Zo beschouwd hebben de ontwikkelingswerkers zelf hulp nodig omdat ze niet snappen dat ze op eigen kracht de wereld niet kunnen verbeteren.