Of hij voldeed aan de vragen van de mens uit de oertijd, weet ik niet. Waarschijnlijk wel, anders hadden we hem niet overgeërfd gekregen.
De oude God, zoals die uit de joodse en chr. geschriften komt is het perfecte beeld van de oude machthebber in die tijden. Niet al te ethisch, maar wel 100% gehoorzaamheid van ons vragend; de onderlinge liefde centraal stellend, maar zelf geen been zien in een volkerenmoord, betrouwbaarheid suggererend, maar ondertussen wel Job aan zijn lot overlatend, liegen met de dood bestraffend (Ananias en Saffira).
De mensen door de geschiedenis heen namen zijn beeld over, en richtten de samenleving in volgens dat beeld. Ze meenden dat gevechten, moordpartijen en uiterlijke rituelen en onderdrukking in de naam van God gewenst en opgedragen werden door God. Ze zongen halleluja met de mond en buitten anderen uit met de daad. Zoals God van ons vraagt om zelfs onze vijanden lief te hebben, maar een vader vraagt zijn kind de woestijn in te sturen (Abr. en Ismael). Hij is in staat om zeeën te spliten, maar kan een vader (Jefta) er niet van weerhouden zijn dochter aan hem te offeren.
Sterker nog: de gelovigen tot vandaag de dag speelden erop in. Ze gebruikten het als een machtsmiddel om eigen vunzige doelen te bereiken.
De oude God, de God die nog steeds in leven gehouden wordt, heeft misschien voor wat afzonderlijke levens gefunctioneerd; misschien zelfs voor een aantal groepen (totdat ook die groepen verketterd en over de kling gejaagd werden). Toch heeft die God het nooit voor elkaar gekregen om te bereiken wat hij wilde: een eerlijke, vreugdevolle (sabbath) en rechtvaardige samenleving.
Waarom is het resultaat na al die duizenden jaren hopen bidden en doen van hele generaties zo pover? en waarom is er tussen de gelovigen onderling zo weinig daadkracht?
M.i. komt dat omdat de God waarin geloofd wordt uiteindelijk een verzinsel is. Hij is niet echt. Wij hebben hem uit het niets geschapen. En omdat het een menselijk verzinsel is, is deze God
We hebben zeker een nieuwe God nodig. Iemand als de mens Jezus, die barmhartigheid centraal stelde (barmhartige samaritaan). Die de mens belangrijker vond dan de wetgeving (discussies met de farizeers en priesters). Die zichzelf kwetsbaar opstelde. Die de konsekwenties trok uit zijn geweldloze houding, zelfs als dat tot zijn eigen ondergang leidde. Iemand die alleen maar goed, alleen maar vreugde, aleen maar eerlijk is. Iemand waar je op kunt rekenen, en die je niet in de steek laat als men je naar de gaskamers stuurt.
Wanneer zal die God antwoorden op het offer dat we al 4000 jaar voor hem klaargelegd hebben, nat houden, en er omheen dansen?