Is in de wetenschap het verstand alleenheerser?
Het antwoord moet zijn: in de verste verte niet. Of dacht je dat Einstein zijn voor die tijd buitengewoon complexe ideeën, die ten grondslag liggen aan de relativiteitstheorieën, door diep nadenken heeft gevonden? Nee, naar zijn eigen woord kwamen die plotseling als bij intuïtie bij hem op. Vele grote wetenschappers hebben datzelfde gezegd. Als bij ingeving was daar plotseling het grandioze idee. Dat moest dan met hard werken nog wel verder worden uitgewerkt. En daarbij kon het verstand goed worden ingezet. Maar ook de wil, die het doorzettingsvermogen leverde, om alle nog onvoorziene en soms gigantische problemen op te lossen, die nog op de weg naar het uiteindelijke succes opdoken. En al die faculteiten: intuïtie, verstand, wil, gevoel, stonden in dienst van vaak een groot geloof, dat hen de absolute zekerheid verschafte, dat hun werk niet tevergeefs zou zijn. Soms werd dat vaste geloof gelogenstraft. Dan bleek de uitkomst onbereikbaar te zijn, of de intuïtie misleidend. Dat is altijd zeer emotioneel. Dus in de wetenschap is niet alleen het verstand actief, maar alle menselijke faculteiten. In elke geschiedenis van de wetenschap zul je dat terug vinden. Een mens die echt leeft, zet altijd al zijn krachten in voor datgene waarin hij gelooft.
http://kiel0.home.xs4all.nl/geloof_en_verstand.htm