Hier wordt wel eens gesproken over het spreken van de ziel en dan volgen er zoveel woorden, dat ik dat nauwelijks kan rijmen met het bewust worden van de vibraties van de ziel.
Vandaar dat ik het zeer bekende gedicht van Guido Gezelle nog eens onder de aandacht wil brengen.
De luisterende ziel:
ALS DE ZIELE LUISTERT
Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft:
blaren van de bomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken
't diep gedoken Woord zo zoet…
als de ziele luistert!
Opdat jij en ik leren inzien, dat luisteren belangrijker kan zijn dan de ziel te laten spreken.
Douce