Da's allemaal waar Bart
Echter, er zijn ook mensen die zich hevig vastklampen aan dat wat zij ‘geleerd’ hebben
omdat ze er nog voordeel uit halen, voor wat dan ook.
Deze mensen ontmoeten we hier.
Kijken we eens oprecht naar onze eigen manieren van vastklampen aan zaken
dus ook aan die waarvan wij denken dat dit de ene waarheid zou zijn………….
Dan moet ik toch wel constateren dat zo'n vergelijk vooral leidt tot hetzelfde te zien in onszelf
als dat waarvan we een ander mogelijk van betichten, of verdenken van hypocrisie.
De gedachte aan hypocrisie, is er een van ons, en deze geeft feilloos aan waar we onszelf oordelen.
Dan……… zijn we zelf terug aangeland in het land van oordeel wat we dachten overstegen te hebben
en waar we iemand op denken te moeten wijzen die dit gewoon niet zo ziet.
Het is dan ook onmogelijk die ander te bewegen tot herzien van zijn overtuigingen, want dat is werk van het ego richting het ego, projectie dus
Laten we de kinderen de blokken, de vormpjes en de melk…….
en als we menen dit al ontgroeid te zijn, vergeet dan nooit dat de blokken, de vormpjes en de melk in feite voeding bieden aan het kind.
Het neemt datgene, wat het nog aantrekkelijk vind, en dat voelt veilig omdat het bekend is.
Nemen we als we een ander zouden willen bereiken liever eerst het eigen innerlijk kind bij de hand,
en tonen we het de wereld buiten de zandbak, want daar allereerst begint het, bij onszelf, niet bij de ander
En dat daarbinnen de zandbak gewoon de dag van vandaag zich nog aftekent.
Anders zouden we de zogenaamde tekortkoming van de ander niet eens als tekortkoming zien.
Elke uitspraak over hypocrisie van een ander is een verkapte vorm van eigen hoogmoed
Het is een der angels waar ook Paulus op duidde, want 'gisteren nog' was hij Saulus
en deze Saulus moet nog volledig sterven, elke dag een stukje
Kijk, je kunt dit allemaal onder mijn reactie plaatsen
maar wat heeft het kind in jou en de ander daar dan nog aan?
het voelt zich niet genaderd……………. maar slechts geoordeeld.
En zal weer in de hoek gaan zitten, met de blote knieen op het kokosmatje.
Is in dialoog proberen met de ander, niet dezelfde als de dialoog met het nog angstig kinddeel in jezelf?
Vind hierin je weg, dan ontmoet je de ander als iets van jouzelf.
In Peri zit datzelfde verborgen, wat in jou nog onzeker maar wel bereid is ‘naar buiten te treden met zichzelf’
Het kind dat net uit de zandbak komt, moet hetzelfde kind wat er nog in wil blijven, laten zien dat de zandbak prima is
en dat daarbuiten nog een grotere zandbak is maar dat dit best een spannende aangelegenheid is.
Baldu
bart.klinton Schreef:
——————————————————-
> baldu Schreef:
> ————————————————–
> —–
> > Mooi, alweer een gelegenheid voor je Peri:)
> > Ik wacht geduldig af tot je de overeenkomst
> > ontdekt en die met ons deelt
> >
> > Baldu
>
>
> De overeenkomst van dat wat de mens leert in
> toenadering tot “De Ene” waar wij deel van zijn
> zelfs, kan toch niet botsen met iets dat elders
> beschreven is vanuit dezelfde kennis over
> diezelfde Ene die er altijd geweest is ,en zal
> Zijn tot in de Eeuwigheid?
>
> Natuurlijk is de bijbel een prachtige
> omschrijving…., maar zo ook is andere
> beschrijving van “De Ene” niet minder mooi
> natuurlijk.
> Dat afkeuren is hypocriet, dat is "voorbij gaan
> aan de essentie van de spiritualiteit beleven
> zoals het bedoeld is om terug te gaan ervaren"
> Afkeuren is zuiver uit angst geboren om het
> verkeerde te doen, en op je donder te krijgen
> later.
> Maar eens je de Liefde gezocht hebt, en ervaren
> hebt dat die Heilige Liefde beantwoordt…..dan
> besef je dat ieder dogma achtergelaten mag worden,
> om de honing die in veel geschriften te vinden is
> in te lepelen. Het resultaat is een steeds
> ontvankelijker hart, dat steeds dieper gaat
> zoeken, en vanuit die focus al vrij snel gevonden
> wordt. Dan is er iets in gang gezet in je. Daar op
> dat moment weet je dat woorden niet zo van belang
> zijn op dat moment, hoewel je nadien graag opnieuw
> honing wil lezen, die het vlammetje in je hart
> brandend zal houden. Bevrijding werkt van
> binnenuit…………..