Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Michiel...
Beste Theo,
Zoals ik mijn liefde voor mijn vrouw en kinderen nooit zal kunnen neerleggen langs de wetenschappelijke meetlat om gemeten te worden in menselijke termen, zo zal ik mijn ervaring van God in mijn leven ook nooit kunnen bewijzen aan hen die daarom vragen.
En dat wil ik ook niet eens. Ik ben blij en dankbaar dat er nog zaken zijn in onze wereld die niet bewezen kunnen worden, die zich onttrekken aan de wetten van het logisch redeneren. En ik ben blij dat het juist die zaken zijn die zich niet wetenschappelijk laten vastleggen die het leven mooi en waardevol maken. Liefde, vriendschap, schoonheid, muziek, natuur enz enz. Het bewijs leveren voor de stelling van Pythagoras is ook mooi en waardevol of het begrijpen van de kwantumtheorie, maar levert mij als mens toch minder voldoening en levensvreugde op.
Nee, het is goed om sommige zaken niet te kunnen bewijzen. Elke mens moet voor zichzelf maar uitmaken of God bestaat of dat Hij een projectie is van de menselijke geest. En zelfs al zou dat laatste het geval blijken te zijn, dan heeft God nog zijn nut bewezen in de menselijke geschiedenis in mijn ogen. Want dan zou Hij toch voor miljoenen mensen het leven draaglijker en zinvoller gemaakt hebben.
Wij moeten niet vergeten dat ons adagium van onze tijd ‘Pluk de dag - geniet van het leven’ voor al de generaties voor ons een onzinnig adagium is geweest veelal. Mensen moesten veel te hard werken in vaak moeilijke omstandigheden om uberhaupt te kunnen overleven.
De mens stierf vaak al op een leeftijd waarbij wij heden ten dage onze eerste leeftijdscrises nog moeten krijgen.
In mijn leven is God waardevol en aanwezig. Dat de wereld om mij heen steeds ongeloviger wordt en zich steeds meer afkeert van God doet daar voor mij niets aan af. Het maakt enkel dat ik mij wel eens eenzaam voel in het diepst van mijn gedachten omtrent God omdat ik die gedachten met steeds minder mensen kan delen. En die eenzaamheid was er vroeger veel minder. Het zal ook wel te maken hebben met het feit dat ik ouder wordt en ik vast blijf houden aan God terwijl mijn omgeving God al lang heeft losgelaten. Ik sta steeds meer alleen op het gebied van God. Gelukkig op andere gebieden niet. Anders zou het wel heel moeilijk worden vrees ik.
Ik hoop als gelovig mens te sterven. Ik hoop dat dat moment nog een tijdje in de toekomst ligt. En ik hoop dat ik tegen die tijd nog begraven kan worden via de kerk. Ik ben er wel eens bang voor dat er tegen die tijd geen kerken meer zijn in de buurt waar ik woon.
De ontkerkelijking gaat in razende vaart en lijkt niet meer te stoppen. En het feit dat de kerken enkel nog in het nieuws komen met kindermisbruik of het weren van homofiele en/of lesbische leerkrachten op scholen zal dat proces alleen maar versnellen.
Misschien heeft God geen toekomst meer in een land als Nederland bij veel mensen. Maar bij mij heeft God wel toekomst. Is God zelfs de toekomst.Want de toekomst ligt in handen van God, niet in handen van de mens - ik heb het hier vaker gezegd. Ik kan het alleen niet bewijzen. Maar ik zeg er wel meteen bij - God zij dank…
Met een groet,
Michiel…
