Dit is nu waar een zeer groot deel van het evangelisch christendom toe is vervallen: Een ordinaire mensencultus. Geheel voor en door mensen. Genezingen van een gekneusde duim en te korte enkelbanden zijn uiteraard het werk van God, maar een jongen die half verlamt zijn leven moet slijten in een rolstoel is blijkbaar toch net iets te hoog gegrepen voor de Heere? Of had Hij dat zo bedoeld? Of bidden we niet hard genoeg? Ach mensen toch…
Wat mij opvalt bij het bekijken van deze documentaire is hoe ontzettend ‘gemaakt’ veel van deze ‘christenen’ zich gedragen. Wat dat mogen ze eens een voorbeeld nemen aan de twee ‘ongelovige’ dames van de schoonmaakploeg. Bij hen zag ik duizend maal meer echtheid en ‘ware godsdienst’ dan bij de meeste van de ‘christenen’ op dit kamp. Ook zie ik de mensen van de beveiliging, in het holst van de nacht op zoek naar ‘de duivel’ die mogelijk hun kamp zal willen binnendringen. Terwijl de grootste duivels daar gewoon op het podium staan!! Want om goedgelovige mensen (en kinderen!!) op zo'n manier te willen besodemieteren moet je toch echt wel een ‘duivel’ zijn. Kijk ook eens naar de gezichten van de kinderen in deze documentaire. Als je goed kijkt, zie hun heimelijke afkeer van wat daar allemaal gebeurd. Maar ja.. pappa en mamma zeggen dat het ‘van God’ is, dus… doe maar mee, he? Ik heb echt te doen met ze en hoop dat ze desondanks sterk genoeg in hun schoenen zullen staan om niet te zwichtten voor de ‘christelijke’ voodoo praktijken van hun niet al te snuggere ouders.
Oh, ja: Attentie, attentie! De tekst voor vandaag komt uit het Evangelie van Mattheus.
"Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!
Een hele fijne dag toegewenst.
Dank u wel!