Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Ellen-Josee
Sietse 45 Schreef:
——————————————————-
> Manifest voor jong en oud in de kerken
> Zo’n honderd jonge theologen en predikanten
> hebben een klemmende oproep gedaan aan de
> Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Ze willen
> meer ruimte om het evangelie te brengen dan in de
> traditionele setting van de plaatselijke kerk vaak
> mogelijk is. In die plaatselijke kerk wordt van
> alles verwacht van de predikant dat te maken heeft
> met plaats, taak en functie van de predikant van
> decennia geleden.
> Voorbeelden: het brengen van verjaardagsbezoekjes
> en eindeloos vergaderen met commissie zus of zo.
> Wil de kerk toekomst hebben, dan moeten er andere
> dingen gebeuren: concreet spreken over God, in een
> taal die van deze tijd is: de boodschap van de
> kerk zit opgesloten in verouderde denk- en
> taalgebruiken, onbegrijpelijk en onverstaanbaar
> voor huidige generaties.
Langzaam veranderd de kerk echt wel wat betreft protocollen. Tenzij het natuurlijk een streng reformatorische kerk in één of ander gat is!
Maar die personen die zo oordelen zouden wel zelf verscheidene kerken moeten bezoeken om dat te beoordelen en ik krijg nu de indruk dat dit niet gebeurd is.
> De oproep is vervat in een manifest dat inmiddels
> flink wat reacties heeft losgemaakt. De inhoud van
> het manifest is in zeker opzicht niet nieuw. Niet
Nee, echt niet nieuw maar al een aardig tijdje gaande.
> alleen jonge predikanten, maar ook (jonge)
> kerkenraadsleden ervaren soms de dwingende banden
> die een deel van de gemeente oplegt aan de
> inrichting van het kerk-zijn en aan de
> werkzaamheden van de predikant. Onbedoeld - en
> soms bedoeld - regeert een deel van de gemeente de
> praktijk van de kerkelijke gemeente.
Ja dat is wel zo.
> Nieuw of niet, er is een groot probleem in de
> kerken, niet alleen binnen de Protestantse Kerk.
> Misschien is wel het grootste probleem dat de
> kerkelijke praktijk uitgaat van een
> gemeenschappelijkheid die er niet meer is.
Oh dat is dan toch vreemd, de gemeente regeerd de praktijk en nu is er geen gemeenschappelijkheid meer.
Dat spreekt elkaar toch tegen?
> De
> kerkelijke traditie veronderstelt bekendheid met
> woorden, tradities en gedeelde ervaringen. Voor
Ok, maar er zijn vast wel categesatie clubjes en als een jongere iets weten wil, dan is daar vast wel een mogelijkheid toe. Of je moet echt uitgaan van bere strak georganiseerde autoritaire gemeentes. Maar die zijn er haast niet.
> jongere generaties moeten de woorden worden gevuld
> met betekenis, moeten tradities worden uitgelegd
> binnen kaders die deze generaties niet herkennen
> en blijken ervaringen niet gedeeld te kunnen
> worden.
Dit vind ik echt onzin! Er zijn in een normale protestantse kerk allerlei activiteiten speciaal op jongeren gericht. Trouwens ook in andere kerken.
> God als beleefde realiteit is niet langer het
> centrale punt waarop mensen elkaar ontmoeten; voor
> steeds meer mensen is God ‘God’ geworden - een
> begrip als aanduiding van ‘iets’ waar mensen
> niets mee kunnen. Voor andere mensen is God
> weliswaar een ervaringsbegrip, maar heeft dat geen
> uitwerking naar de praktijk van het dagelijks
> leven; God zit opgesloten in het domein van
> gewoonte, traditie en sociale praktijk.
Tja iedereen beleeft zijn geloof nu eenmaal anders, maar het is niet gezegd dat God daarom voor iedereen een ‘verweg God’ is.
Ik zie persoonlijk overgave in alle denominaties.
> De wens van de jonge predikanten: concreet over
> God spreken, raakt jongeren en ouderen. De wereld
> rondom is een god-loze wereld. Als God ter sprake
> komt is dat in een bijna god-vijandige wereld. Het
> vraagt veel innerlijk leven om Hem te ontdekken,
> om het met anderen over God te hebben en om met en
> in Hem te leven.
Het gaat mij gemakkelijk af, zelfs in een omgeving die vijandig of spottend tegenover christenen en de Bijbel staat.
> In het manifest gaat het ook over het spreken over
> God in een taal die van deze tijd is. Achter die
> wens schuilt een wereld aan vragen. De
> belangrijkste is: kán God wel ter sprake komen in
> de taal van de tijd - die is immers god-loos.
> Ouderen en jongeren hebben een gemeenschappelijk
> probleem: God in het eigen bestaan, en in de
> wereld. God niet als een begrip in het denken,
> maar als levende werkelijkheid. Oud en jong ieder
> komend vanuit eigen richting - met de daaraan
> verbonden eigen problematiek - op weg naar het
> centrale punt: God. De erkenning van die
> gemeenschappelijke opgave claimt de ander niet
> voor eigen stijl en denken, maar biedt de ander
> ruimte om de weg in eigenheid te gaan.
Eigenheid?
>
> http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=60580
>
>
> Jeugd heeft toch de toekomst?
Oh ja? Wat voor toekomst dan?
> Daar zullen de ouderen toch rekening mee moeten
> houden,
> al gaat hen dat waarschijnlijk wat moeilijk af.
IS dat zo? En waarom dan wel? En waaruit maken ze dat op?
> Gaan al steeds minder naar de kerk en willen ze nu
> de eigenbijdrage steeds verhogen.
Waar ik kom zit het stampvol jongeren en echt niet omdat het moet van hun ouders.
En kijk ook eens naar jongerendagen en weken, helemaal volgeboekt.
Eigen bijdrage… Is dat een probleem? Nou dan zal dat de jongeren leren mondig te worden, of gewoon naar eigen mogelijkheid iets te geven.
Geen gekke gedachte toch?
Ellen
