De onderliggende gedachte is natuurlijk dat je aardse zaken los durft te laten, dat je je ego een stapje achteruit moet, dat je de vleespotten van Egypte los durft te laten, dat je net als Abraham het vertrouwde los durft te laten.
De onzekerheid van de toekomst maar WEL met oog voor de naaste.
Als iemand zich gaat verslingeren een het oude vertrouwde en het hebben en de macht en de (namaak)zekerheden van het heden dan ga je de naaste niet tegemoet met open handen om te willen/kunnen geven , dan zie je de ander niet open in het gelaat maar dan blijft je eigen egoistisch hebben en het eigen gelijk tussen jezelf en de naaste instaan.