Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
LeSage
Theo, in de draad over naar de hemel gaan reageerde jij met dat het je geborgen weten in God, voor jou genoeg is.
Ik vroeg je toen: wie of wat voor jou God is.
Waarin weet jij je eigenlijk geborgen?
Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Meer informatie op bijbel.startpagina.nl
Beste LeSage,
Ik ben maar een eenvoudige gelovige.
Ik geloof in God, ik vertrouw op God , ik weet mij geborgen.
“”Gewoon“” .
Alle bijbelse komma's en vraagtekens, alle menselijke vraagtekens, alle theologie ten spijt.
Hoe boeiend theologie en bijbelonderzoek ook is, hoe boeiend het ook is om te zien hoe verschillend mensen over geloof en bijbel denken (als psychologisch boeiend ook) .
Hoe wonderlijk ook de omhooggevallen zelfverzekerdheid van sommige van mijn medechristenen.
Weet je, ik denk bij ieder mens : Als we geconfronteerd worden met ziekte en zorgen en dood. Als we zelf de dood in de ogen kijken dan vallen alle komma's en haarkloverijen en theologie weg.
Het gemak van rust in mijn lijf en mijn overgave aan God kan ik ook niet verklaren.
Geborgen bij God in leven en in sterven.
Ik maak me wel zorgen over mensen om me heen , vooral kinderen die in de shit zitten maar ik lig geen minuut wakker over de vreselijke toestanden waar eindtijdpredikers mee komen, ook via dit prikbord.
Ook lig ik geen minuut wakker van de haatdragende reacties aan mij gericht maar maak ik me wel zorgen om mensen die in psychische nood zitten en die het leven zelf niet meer aankunnen en hun omgeving leegzuigen.
Ik heb het meermalen geschreven hier: Geloven gaat dikwijls tegen alle logica in.
Ik blijf dan ook maar weer herhalen: En toch..en TOCH….
Nou ja…zoeits dus …ik zou wel een paar aviertjes kunnen volschrijven op deze manier maar ik geloof en hoop dat mijn punt nu wel duidelijk is.
Dat gevoel van die onderliggende rust in het leven, een soort van stabiele zekerheid, een schip dat niet zal zinken, ook al stormt het behoorlijk, ondanks allerlei theologisch (getint) gedoe daaromheen; dat gevoel heb ik ook - en vermoedelijk bedoel je dat.
Maar ik zou niet weten waarom ik dat ‘God’ zou noemen.
LeSage Schreef:
——————————————————-
> Dat gevoel van die onderliggende rust in het
> leven, een soort van stabiele zekerheid, een schip
> dat niet zal zinken, ook al stormt het behoorlijk,
> ondanks allerlei theologisch (getint) gedoe
> daaromheen; dat gevoel heb ik ook - en
> vermoedelijk bedoel je dat.
Dat is mooi.
> Maar ik zou niet weten waarom ik dat ‘God’ zou
> noemen.
Ik schreef volgens mij ook nergens dat jij evenals ikke “het” ook God zou moeten noemen.
Je vroeg mij iets en ik antwoordde en ik noem het wel God, vind je dat niet goed?
Je noemt een bepaald gevoel (en natuurlijk hoef je dat gevoel niet aan te tonen) ‘God’.
Waar ik wel naar op zoek ben is waarom je (en misschien wel heel veel mensen die dat evoel zo definieren) gevoel God noemt.
Het lijkt mij - en corrigeer me maar als dat niet zo is - dat je dat gevoel van innerlijke rust en zekerheid dus buiten jezelf projecteert. Alsof je het zelf niet in je hebt; alsof je de zekerheid niet uit jezelf kunt halen.
Ik ben een kind van mijn tijd met mijn eigen cultuur en geschiedenis en wat ik langzaamaan er wat bijleerde..
Als ik als bosjeskindje geboren zou zijn geworden van een bosjesmannetje en een bosjesvrouwtje was ik wellicht spookbang voor de boze bosduivelin— OF had ik zeldzame rust dankzij de Grote Groene Godje Geest.
Wie zal het zeggen.
