Wij gelovigen hebben vaak het eigenaardige trekje om de onderlinge verschillen ernstig te benadrukken en bespreken of er een stevig robbertje over te bekvechten.
Komende zondag is het Israel zondag waar veel kerken met name stil staan met de verbondenheid van het joodse volk/geloof waaruit wij christenen zijn voortgekomen.
Er zijn ( naar mijn mening helaas) nog steeds christenen die de vervangingstheologie aanhangen; de kerk is in de plaats gekomen van Israel en vaak ook nog beperkter; HUN kerk is in de plaats gekomen van Israel.
Nou ben ik het bepaald niet eens met de politiek van Israel mar daar gaat het nu ook niet over.
Veel christenen zijn van mening dat we aan jodenzending moeten doen, dat was ook binnen de gereformeerde traditie de opdracht, nu spreken we liever over de dialoog aangaan.
Eén raakvlak jodendom/christendom is natuurlijk het O.T. en een ander raakvlak is de (weder) komst van de (beloofde) Messias.
Ik houd niet van jodenzending, de joodse gelovige is en blijft Gods oogappel en wij christenen mogen er ook bij horen.
Kunnen en willen we een dialoog aan met joodse gelovigen met de beide raakvlakken: O. T. en de (weder)komst van de Mesias?
Of zetten we de hakken in het zand en moeten joodse gelovigen perse Jezus als de beloofde Messias erkennen want anders ….
(Overigens zijn er veel joodse theologen die geen problemen met Jezus hebben maar wel als zoon van God, als de beloofde Messias)
Wat is jullie mening hierover?