Kruistocht – de dans
Vader, Zoon en Heilige Geest zijn betrokken bij de schepping van de wereld én bij de start van de vernieuwende (revolutionaire) missie van Jezus bij zijn doop in de Jordaan (Markus 1:9-11)
De eenheid van Vader, Zoon en Heilige Geest wordt vergeleken met een dans, om de dynamiek en de positieve omgang tussen de personen te illustreren.
Liefde is onvoorwaardelijk. Ook mensen die geen ‘nee’ kunnen zeggen, zetten vaak zichzelf in het middelpunt. Ze zeggen ‘ja’ uit angst of lafheid niet om de grootheid van anderen te eren in onvoorwaardelijke dienstbaarheid.
Die onvoorwaardelijke liefde is aanwezig in God. Vader, Zoon en Heilige Geest overstelpen elkaar met liefde, vreugde en bewondering. Onophoudelijk eren zij elkaar (je ziet dat vaak in hoe Jezus op aarde over zijn Vader spreekt en ook hoe zijn Vader over hem spreekt). Dit is zo belangrijk omdat het die God is die de wereld is begonnen. Die aan jou en mij is begonnen. Dat kan maar één doel hebben: ook meedoen in het eeuwig onvoorwaardelijk liefhebben. Ontdekken dat de diepste vreugde het besef is dat anderen net zoveel en onvoorwaardelijk van je houden als jij van hen.
Als deze wereld door een drie-enige God geschapen is, dan draait alles in het leven om liefdesrelaties.
Als God uit één wezen zou bestaan, zou hij de mensen geschapen kunnen hebben met het doel dat ze hem zouden eren. Maar zo is het dus niet, God kende al vanaf het begin de meest intieme en onvoorwaardelijke liefde die je je bedenken kunt in de drie-eenheid. Er kan maar één doel overblijven en dat is dat hij ons liefde wilde geven. Dat wij met hem mee zouden dansen. Meedansen is het allerbelangrijkste wat er is. Niet om er zelf beter van te worden, maar om de ultieme liefde te genieten. De liefde die iemand anders in het middelpunt zet en waarbij je ontdekt dat die persoon jou in het middelpunt zet. Je bereikt nooit het (statische) middelpunt, maar blijft eeuwig genieten. Eeuwig feesten in een oneindige climax.
Satan wil dit niet. Zijn doel is vanaf het begin ons van de dans af te houden. De idee van een onvoorwaardelijke liefde is wat hij bestrijdt. Hij heeft maar één doel: dat de mens zichzelf in het middelpunt zal zetten. God had gezegd ‘eet niet van de boom’. Hij had er niet bij gezegd waarom niet. Het aangeven van een reden, een doel zou betekenen dat er geen onvoorwaardelijke liefde zou zijn. Het doel was mi niet om God te gehoorzamen (zoals TK stelt) door niet te eten van de boom, maar om te blijven bewijzen dat wij God onvoorwaardelijk liefhebben. Gehoorzaamheid is een voorwaarde, maar de essentie van het paradijs is juist dat er geen voorwaarden zijn. Uitsluitend tekenen die de liefde onderstrepen of versterken. Gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid spelen pas een rol na de zondeval (KHE). De boom was geen proefgebod, dat past niet in een liefdesrelatie en je zou kunnen zeggen als je zo’n keuze in je relatie toelaat vraag je om problemen. Het zou betekenen dat God een middel (de boom of de vrucht van de boom) geschapen zou hebben waarmee de mens zou kunnen afweren van God. Zijn Schepping is zo goed dat dat ondenkbaar is. Alles moet bijdragen aan zijn onvoorwaardelijke liefde, dus ook die boom. Mensen die niet geloven stellen vaak de vraag: ‘Had God die boom dan beter niet kunnen planten, dan hadden we nu nog in het paradijs geleefd.’. Antwoord: als God die boom niet had gepland was er op aarde geen zichtbaar teken geweest van zijn onvoorwaardelijke liefde. Daarom zag die vrucht van die boom er goed uit (een lust voor het oog!), niet om Eva extra te verleiden, maar omdat het een boom met een mooie vrucht moest zijn, gezien het positieve doel van deze boom: het tonen van Gods onvoorwaardelijke liefde. De mens at van de boom vanwege het argument van Satan dat ze dan als God zouden zijn. Hij stelde Gods onvoorwaardelijke liefde ter discussie en wees ze op een eigenschap ‘kennis van goed en kwaad’ die God wel had en zij niet. Een kennis die God uiteraard uit pure liefde niet aan de mens heeft wilen geven, omdat kennis van kwaad de liefde vertroebeld. De mens mocht kiezen, want ook dat hoort bij onvoorwaardelijke liefde: keuzevrijheid. Had God de mens de vrije keuze niet gegeven dan had er nooit sprake van onvoorwaardelijke liefde kunnen ziin en zou God zelf geen liefde zijn.
Geplaatst in Personen,Tim Keller
http://www.versnieuws.nl/