Veel gelovigen menen dat de aardse roeping voor Israel is en de hemelse voor het lichaam van christus. Dus zandmensen en sterrenmensen. Dit is niet helemaal waar. Toen aan Abraham het nageslacht werd vergeleken met de sterren aan de hemel was dit een hemelse verwijzing. Maar het lichaam van christus was nog niet geopenbaard.
En dus ging het om heel iets anders. Het ging erom dat sommige mensen wandelden in geloof zoals Abraham die zijn buit verwacht na de opstanding maar niets kon zien van wat hem te wachten stond. Hij vertrok uit het multiculuturele Ur om als een nomade te gaan leven in afwachting van de nieuwe stad die uit de hemel neerdaalt. Abraham was een sterenmens.
Zo zijn er ook mensen die wandelen in aanschwouwen, wel in god geloven maar steeds de blik gericht houden op het hier en nu, op aardse tekenen en wonderen en niet willen geloven dat ze nu al tussen de hemelingen zitten. Dit zijn de zandmensen.
In Hebreeèn 11:12 worden beide groepen in 1 vers genoemd. Abraham's nageslacht was vergeleken met het zand op het strand en met de sterren van de hemel. Maar Heb. 11:12 maakt duidelijk dat het om verschillende soorten van wandelen met god gaat.
Het contrast gaat dus om Israel versus Israel. De ene kliek is aards gericht maar Abraham had door dat zijn roeping verder ging dan de dampkring. Zie Hebr. 3:1.
Het oude Testament zegt ook het één en ander over het toekomstige leven. Op de berg Sinaï in het huidige Saoedi Arabië wordt het nationale leven van Israel uiteengezet. Het woord “leven” slaat hier op aionisch leven door geloof in tegenstelling tot aionisch leven door werken.
Ook in onze dagen is het zo dat veel gelovigen aards gericht zijn en steeds maar denken in termen van barmhartigheid en naastenliefde. De hemelse roeping tussen de hemelingen ontgaat hen geheel.
Off topic, http://www.wernerfrueh.de/achalm.htm
http://www.youtube.com/watch?v=tkTG0sXBeac&feature=player_embedded#!
http://www.youtube.com/watch?v=NneWmuJaEcs&feature=player_embedded