theo Schreef:
——————————————————-
> LeSage Schreef:
> ————————————————–
> —–
> > Ik voel me miskend dat je mij niet bij de drie
> > genoemden hebt gezet.
>
> Foutje. Of toch niet? Voornoemde heren hebben
> volstrekt niks met God, ze noemen zich atheist.
>
> Jij hebt volgens mij meer van een agnost..toch?
Ja dat is zo, als je categoriseert. maar de vragen waarmee je hen associeert zouden zeker ook van mij afkomstig kunnen zijn.
>
> Er is “”iets“”.
Hm. In ieder geval is er dus een higgs-deeltje. maar daarover in een andere draad meer
>
>
> > maar…… een voetbalkenner zou zeggen: alle
> > nadeel hep zijn voordeel. Misschien zal
> daardoor
> > jouw antwoord aan mij dan ook iets
> genuanceerder
> > en beargumenteerder uitvallen dan het
> > onbevredigende ‘en toch’.
> >
> > Ik hoef je niet te vertellen hoe vaak een
> > verlossende en bevrijdende God ‘toch’ niet werd
> > gevonden.
> > Wellicht komt dat omdat het geen enkele zin
> heeft
> > om de Verlosser buiten jezelf om te zoeken. De
> > enige kracht die je kan helpen, anders dan het
> > troostwoord van een prachtge medemens die je
> ziet
> > en naar je wil luisteren -
> > is uitsluitend in jezelf te vinden.
>
> Kracht in jezelf.
> Natuurlijk, als jij dat zo kunt ervaren , mooi en
> misschien wel geweldig.
>
> Je voelt je krachtig OF je hebt zoveel
> teleurstellingen meegemaakt van God die je niet
> ervaart dat je zelf tot de conclusie bent gekomen
> dat je het zelf moet doen….en kunt…en kunt??
tot zover…… ik besta nog.
>
> Dat laatste durf ik ten diepste te betwijfelen.
> Natuurlijk wel kracht als je in de kracht van het
> leven staat en de hele wereld aankunt maar als
> …… als er iets overweldigends in negatieve zin
> in je leven heeft plaatsgevonden.
Dat bedoel ik dus ook ….. ik weet niet of ik dan nog zou bestaan.
>
> Verbittering..moedeloos..depressief..krachtig..kra
> cht in/van jezelf..veerkracht..rek eruit…
> schouders laten hangen of oprichten..uit eigen
> kracht??
>
> Het kan hoor, daar niet van..dat zie ik ook wel om
> me heen maar ik zie veel, te veel mensen om mij
> heen die de kracht des Heren ervaren om het leven
> dankzij die Kracht “”beter“” aan te kunnen.
>
Misschien toch hun eigen kracht?
Iets over mijn situatie ter illustratie:
ik kende iemand waar ik min of meer langs heen leefde; zo goed kenden we elkaa niet en zo sterk was de band dus ook niet dat het tot een persoonlijk gesprek kwam. Die persoon had het toen bijzonder moeilijk en helemaal niemand die keek, die luisterde, die tijd vrij maakte.
Later vertelde die persoon mij nooit de moed te hebben gehad om met mij in gesprek te gaan, maar zich het verbeelde een gesprek met mij te hebben, te luisteren naar de antwoorden die ik zou geven, en daarmee als hulp verder te gaan.
Die persoon heeft dus via een omweg toch de kracht in zichzelf gevonden om door een bepaalde periode heen te komen.
Terug naar jouw opmerking: aan de hand van het voorbeeld van mij en mijn goede kennis: iemand kan menen een relatie te hebben met iets wat die persoon God noemt, en zich daar een prachtig beeld van gehouwen hebben: een liefdevol, warm licht, een steun en toeverlaat, een praatpaal voor ieder gebed, en denken daardoor kracht van God te ontvangen terwijl diegene het uiteindelijk dan toch uit zichzelf haalt.
New Agers hebben het in dit verband wel eens over een ‘zelf’ en een ‘hoger Zelf’, maar dat terzijde.
> Het visioen van de woestijn die zal bloeien als
> een roos.
>
> De steppe zal bloeien - Lied van de opstanding
>
> En omdat ik hier nou toch ben en al bezig was:
>
> Prachtige woorden en een zeer mooie melodie waar
> jij nu natuurlijk voor mij een mooie
> orgelbewerking bij zoekt.
>
> De steppe zal bloeien
>
> de steppe zal lachen en juichen.
> (muziek Antoine Oomen)
> De rotsen die staan
> vanaf de dagen der schepping
> staan vol water, maar dicht.
> De rotsen gaan open.
> Het water zal stromen
> het water zal tintelen, stralen,
> dorstigen komen en drinken.
> De steppe zal drinken,
> de steppe zal bloeien,
> de steppe zal lachen en juichen.
>
> De ballingen keren,
> zij keren met blinkende schoven.
> Die gingen in rouw
> tot aan de einden der aarde
> een voor een, en voorgoed,
> die keren in stoeten.
> Als beken vol water
> als beken vol toesnellend water
> schietend omlaag van de bergen.
> Met lachen en juichen -
> die zaaiden in tranen
> die keren met lachen en juichen.
>
> De dode zal leven
> de dode zal horen: nu leven.
> Ten einde gegaan
> en onder stenen bedolven
> dode, dode, sta op,
> het licht van de morgen.
> Een hand zal ons wenken
> een stem zal ons roepen: Ik open
> hemel en aarde en afgrond.
> En wij zullen horen
> en wij zullen opstaan
> en lachen en juichen en leven.
>
> Huub Oosterhuis
Prachtige man, die Huub Oosterhuis.
PS houden jullie het nog een beetje droog daar in het hoge noorden?