Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
LeSage
Gij zult geen vals getuigenis geven ….
Wat zal dat geweldig zijn , als je op momenten aan het eind van je leven, dat je terugblikt, inténs terugblikt ‘inside yourself’, je een hoop momenten kunt zien dat je gefaald, hopeloos gefaald hebt, kunt zien dat jezelf overein gebleven bent - omdat je eerlijk geweest bent.
Dicht bij jezelf,
trouw aan jezelf.
De belofte, sterker nog: de behoefte, om eerlijk te zijn. Echt eerlijk.
Dat is wat ik wil en waar ik in geloof en op vertrouw. Tegelijkertijd weet ik dat er momenten genoeg zullen zijn dat ik bang ben voor de waarheid. Dat ik angst voel om eerlijk te zijn, of bang ben om naar de waarheid te luisteren. Wanneer vertrouw je dan op je verlangen naar pure echtheid en wanneer is het verstandiger angst als advies te nemen?
Het eerste dat je bezit,
en het laatste dat je bezit,
en het kostbaarste dat je bezit
is EERLIJKHEID,
het enige wat je wérkelijk bezit.
Hoe verhoudt eerlijkheid zich tot geloof?
Ben je eerlijk als je belijdt een zwak mens te zijn, vanuit jezelf tot niets goeds in staat en geneigd tot alle kwaad?
Me dunkt: niet, omdat je daarmee de waarde zou ontkennen van alles dat door mensen is gecreeerd uit liefde voor iets of iemand anders. Eerder vertelde ik al over de muslima en haar dromen. (http://bijbel.startpagina.nl/prikbord/15560979/wat-is-jouw-geloof#msg-15560979)
Ben je eerlijk als je meent een sterk mens te zijn, die uit zichzelf in staat is het kwaad te overwinnen?
Me dunkt: ook niet, omdat we vaak niet eens weten/begrijpen wat “het kwaad” is. Vaak kreeg het kwade vorm in gigantische slagvelden die wij meenden in naam van God aan te moeten richten. En vaak kreeg het goede geen kans, omdat wij meenden in haar de satan te herkennen.
Eerlijkheid en geloof hebben elkaar nodig. Maar eerlijkheid vraagt van geloof omdatgene weg te doen wat onnutige ballast is, wat slechts ritueel is in gedachten, gebaren, woorden, en daden. En zeker datgene wat schijnveiligheid en schijnzekerheid is, en uiteindelijk slechts tot gevolg heeft dat de gelovige zichzelf opnieuw boeit in maar al te roestige boeien.
Geloof vraagt van eerlijkheid, om niet te blijven hangen in wat hier-en-nu is, maar net dat ene treedje hoger te willen klimmen om datgene te verkennen wat mórgen waar en zeker zal zijn.
Alleen in dát wederzijdse respect kunnen hoop en liefde tot bloei komen.
