Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Eliyahu
Bs'd
Gods verbond met Abraham
http://christenenvoorisrael.nl/component/content/article/2905-gods-verbond-met-abraham
“De HEERE nu zei tegen Abram: Gaat uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken; en u zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.” (Genesis 12:1-3)
Het verbond met Abraham houdt een door God gegeven belofte in die de hele loop van de menselijke geschiedenis beïnvloed heeft. Toen de apostel Paulus zijn brief aan de Galaten schreef, was hij duidelijk: het verbond “is niet krachteloos gemaakt om de belofte teniet te doen.” (Galaten 3:17)
Veel predikers hebben geprobeerd op de een of andere manier dit verbond ongeldig te verklaren, in een poging het Joodse volk een nationale bestemming in hun oude thuisland Kanaän te ontzeggen. Dat God volkeren zou verplaatsen met de bedoeling Joodse nationale soevereiniteit te herstellen, beledigt hen omdat zij dit als onrechtvaardig beschouwen.
Maar God beziet de wereld niet zoals wij dat doen, en daarom brengt Hij Zijn oordeel over volkeren in harmonie met de terugkeer van Zijn volk naar het Beloofde Land. Aldus bracht Hij Zijn volk Kanaän binnen alleen toen de goddeloosheid van de volken die daar woonden, ‘rijp’ was voor het oordeel (Deuteronomium 9:4,5).
De idee dat God een volk en natiegroepen oordeelt, wordt vandaag door veel theologen afgewezen. Wijlen Michael Pryor, een Anglicaans theoloog, verwierp zo hartgrondig deze gedachte dat hij naar Jozua verwees als ‘de schutspatroon van etnische zuivering’. Dit ontkent het feit dat een liefhebbend God Die niet verandert, het oordeel afkondigde dat door de in bezitneming van het land door Israël over de volkeren gebracht werd die al in dat land woonden.
Het verbond met Abraham is ook overal bevestigd als een eeuwig verbond (Genesis 17:7-8; Psalm 105:9-12). De meeste theologen zijn het erover eens dat het een onvoorwaardelijk verbond was, of als het voorwaardelijk was, dan alleen op de gewilligheid van Abraham zijn zoon Izak te offeren. Dit deed hij volledig, en zo verzekerde God dat Hij Zich voortaan aan de verbondsafspraken zou houden zoals David in de psalmen bevestigde.
Let op de woorden van Genesis 22:15 -18: “Daarna riep de Engel van de HEERE tot Abraham voor de tweede keer vanuit de hemel. Hij zei: Ik zweer bij Mijzelf, spreekt de HEERE: Omdat u dit gedaan hebt en Mij uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt, zal Ik u zeker rijk zegenen en uw nageslacht zeer talrijk maken, als de sterren aan de hemel en als het zand dat aan de oever van de zee is. Uw nageslacht zal de poort van zijn vijanden in bezit hebben. En in uw Nageslacht zullen alle volken van de aarde gezegend worden, omdat u Mijn stem gehoorzaam geweest bent.”
Dit maakt voorgoed een einde aan de discussie! Het verbond met Abraham is eeuwigdurend en kan niet veranderd worden. Zelfs de Nieuwtestamentische geschriften bevestigen dat (Hebreeën 6:13 -20).
Waarom is het zo moeilijk voor christelijke geestelijke leiders dit te vatten?
Deze misvatting heeft laatdunkendheid en vooroordeel tegen de Joden teweeg gebracht, en heeft de Kerk een pad naar beneden doen inslaan van antisemitisme en heeft pogroms, verdrijvingen, vervolgingen, apartheid en uiteindelijk de Holocaust voortgebracht. Dit kan niet ontkend worden. Het ergste van alles is dat zij die het eeuwige karakter van het verbond ontkennen, God ervan beschuldigen te liegen.
Omdat zij niet kunnen accepteren dat God in onze tijd Israël teruggebracht heeft naar Kanaän, stellen zij uitgebreide theorieën op, bedoeld om de waarheid van het verbond met Abraham te ondermijnen. Dus verklaren Rooms-katholieke en protestantse hoogwaardigheidsbekleders dat het verbond met Abraham opgehouden heeft.
Ook Evangelische leiders bedenken theologische bewijsredenen om de werkzaamheid van deze eeuwigdurende belofte af te wijzen. Sommige Palestijnse christenen hebben opgeroepen om de Bijbel te ‘ont-Zioneren’. En degenen die de werkzaamheid van deze belofte bevestigen, worden verdacht gemaakt de vrede in het Midden Oosten tegen te werken. Zij worden haatdragende aanstichters tot oorlog genoemd, die altijd de Zionistische plannen van de Joden begunstigen.
Dus wat houdt het verbond met Abraham eigenlijk in?
Het is het keerpunt van de verlossingsgeschiedenis, in die zin dat dit verbond Gods beslissing de wereld van zonde te redden, in werking stelt (Galaten 3:8). Het heeft veel aspecten of facetten, zoals een diamant:
Een belofte van ‘in bewaring krijgen’
Dit betekent dat God de wereld wil zegenen door middel van een etnische groep, Israël. Deze natie zal zo lang blijven bestaan als er sterren aan de hemel boven ons staan (Genesis 12:1-3; Johannes 4:22; Romeinen 3:1; 9:1-5; Jeremia 31:35-37).
Een ‘landbelofte’
Deze belofte is steeds weer opnieuw vervuld geworden in de loop der geschiedenis. Ondanks Israëls ongehoorzaamheid. Degenen die dit land lastigvallen en erop uit zijn het Joodse volk van dit land los te maken, kunnen het oordeel van God verwachten (Genesis 17:7, 8; Joël 3:1-3).
Een belofte van een Messias Die redt
In Genesis 22 lezen we de geschiedenis van ‘Izak op het altaar’. Christenen zien deze geschiedenis als een voorafschaduwing van de dood van Jezus (Hebreeën 11:17-19).
Gods verbond met Abraham hield altijd een belofte in voor de nakomelingen van Israël, en voor ‘het ene zaad’, Jezus (Genesis 22:17, 18). In het ene te geloven, ontkent niet het andere. In Galaten 3 wees Paulus naar ‘de ene’ – Jezus - terwijl hij de beloften voor ‘de velen’ - het volk van Israël - niet van tafel veegt.
Zij die het Woord van God manipuleren, antisemieten en aanhangers van ‘vervanging’ benadrukken één aspect van de belofte en beweren dat de beloften aan ‘de velen’ afgeschaft zijn. Zij hebben absoluut geen Bijbelse gronden hiervoor.
Een belofte van zegen (Genesis 12:1-3)
Dit betekent dat God beloofd heeft degenen die Israëls bestaan verdedigen met het oog op de unieke rol die Israël ter wille van de wereld heeft te vervullen, zal zegenen. Dit betekent geen ‘blinde steun aan Israël’, maar het betekent het tegenstaan van hen die de liquidatie van Israël willen en het recht van het Joodse volk op het land ontkennen.
Israëls taak dienstknecht te zijn ter wille van de wereld, was niet geëindigd met de komst van Jezus in de eerste eeuw. Israël zal nog ten volle bemiddelend optreden in het tot stand brengen van het laatste grote verbond (met David) van de verlossingsgeschiedenis (Ezechiël 37:24-28; Openbaring 22:12-17).
Een belofte van vervloeking (Genesis 12:1-3)
Alle naties die Gods verlossingsplan voor de wereld via het Joodse volk weerstonden, hebben in de loop der geschiedenis schipbreuk geleden.
Wij zouden er goed aan doen hiervan te willen leren. Want het weerstaan van het Joodse volk komt neer op het weerstaan van God Zelf (Psalm 83).
Het boek Esther herinnert ons hier sterk aan, want als Haman het Joodse volk had omgebracht, zou Jezus nooit gekomen zijn. Hetzelfde geldt voor de Egyptenaren ten tijde van Mozes, en voor alle andere antisemieten in de geschiedenis, daarbij inbegrepen de grove misdadigers van het Derde Rijk en hun nazaten vandaag, de islamitische extremisten.
Een ruwe en vernederende ontgoocheling staat onze wereld te wachten (Psalm 2).
Een belofte van redding (Galaten 3:8)
Het ultieme en grote doel aan Israël gegeven in het verbond met Abraham, was om voor de wereld ‘eeuwig leven’ te bemiddelen via haar grote zoon Jezus Christus.
Wij zijn Israël grote dankbaarheid verschuldigd, en onze door God gegeven rol is Israël op waarde te schatten, ervoor te bidden, en tot jaloersheid te verwekken (Romeinen 11).
God heeft alle mensen op dezelfde wijze lief, maar Hij maakte Israël Zijn dienstknecht voor de volken. Deze rol heeft Israël uiteindelijk en op unieke wijze vervuld.
Het verbond met Abraham is op een unieke manier opnieuw geldig verklaard in de terugkeer van de Joden naar Kanaän in onze tijd. Ook door een levende Kerk die onder bijna elke stam en volk op aarde te vinden is (Openbaring 5:9, 10). Deze terugkeer van de Joden is geen samenloop van omstandigheden en is heel uitzonderlijk te noemen. Zoals in het verleden heeft die terugkeer de woede van de omringende volken opgewekt. Zelfs sommigen in de Kerk zijn er boos over. Niettegenstaande geeft de Heilige Schrift overal getuigenis van deze terugkeer (Lukas 21:24).
Jeremia getuigt van een terugkeer uit het ‘land van het noorden’ die wat omvang betreft de exodus uit Egypte zal overtreffen (Jeremia 16:14 en 15).
Wij hebben dit met eigen ogen gezien toen meer dan een miljoen Joden uit de voormalige Sovjet Unie naar Sion terugkeerde.
Israël zal geoordeeld en gecorrigeerd worden, maar met de volkeren zal afgerekend worden voordat onze tijdsbedeling tot een einde komt (Jeremia 30:11).
Israël zal niet weer worden ‘uitgerukt’ (Amos 9:13-15), maar verlost worden en alle volken zullen naar Jeruzalem toestromen en haar rol in de geschiedenis erkennen en zich verheugen in haar God! (Jesaja 2:1-4; Zacharia 14:16-19; Openbaring 21:22-27).
Op het allerlaatste zal Israël alle waarheden en beloften die God via haar aan een gevallen wereld bekend maakte, uitstralen (Jesaja 62:16-19; Openbaring 21:22-27). Dit alles zal gebeuren vanwege een verbond dat God zo’n 4000 jaar geleden met de man Abraham maakte.
Wat dienen we een ongelooflijke grote God!
Dit artikel verscheen in het maartnummer van The Jerusalem Post Christian Edition. Malcolm Hedding is vicevoorzitter van de Internationale Christelijke Ambassade te Jeruzalem | Vertaling: Evelien van Dis
