Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
baldu
HET LICHT VAN DE WERELD
De wereld van Gods gebod is niet gescheiden van de wereld van de schepping. Zonder haar hogere spirituele centrazou de wereld van de schepping een vage schim zijn van zichzelf, en zij zou niet een plek van onthulling zijn.
Zonder de dichte niveaus van manifestatie zou er niets zijn om het pure licht te reflecteren, en Zijn naam zou in Zijn innerlijke essentie blijven.
In het wonder van Zijn veelheid, in Zijn vele vormen maakt Hij zich aan Zichzelf bekend. Het is het licht van de hogere werelden gereflecteerd in de lagere werelden die dit mogelijk maakt. Het doel van onze incarnatie is om in dit werk te helpen: om het licht van het hogere in de uiterlijke wereld te brengen, zodat Zijn gezicht zichtbaar kan worden, Zijn glorie en majesteit bekend kunnen worden, niet slechts voor de geïnitieerde, maar aan heel het leven.
Wanneer een ziel geboren wordt brengt zij het pure licht mee. Dit is één van de redenen dat er zo’n vreugde is bij de geboorte van een kind: we herkennen daarin de goddelijke natuur van het leven.Door de ogen van het kind zien we een moment het leven zoals het echt is. In de herinnering van een mens leeft een tijd van toen we allen in dit paradijs woonden,in de eenvoudige vreugde van leven, toen het licht van ons spirituele zelf niet verborgen was.
Soms wordt dit de “Gouden Eeuw” genoemd, maar net zoals het zich ontwikkelende ego van het kind het verbergt voor het licht van wat echt is, zo drong het geschenk van individueel bewustzijn ons ook uit het paradijs. Wij dragen de littekens van die schijnbare uitbanning.
Sinds de Gouden Eeuw zijn tijdperken gekomen en gegaan. Het meest recente tijdperk was getuige van de ontwikkeling door de eeuwen heen, van een krachtige focus op de mannelijke, transcendente goddelijkheid, die de afscheiding tussen de werelden benadrukte.
Dit had eenheel groot effect, niet alleen in het vormen van Het beeld van een spirituele reis weg van de wereld, maar ook in het scheppen van een dikkere sluier tussen de wereld van de schepping en de hogere spirituele centra, een sluier die zowel inhet individu als in de wereld bestaat.
Deze sluier is door de eeuwen heen bijna ondoordringbaar geworden, voor en deel dankzij onze rationele cultuur en onze jacht op materie.
De dikte van de sluier maakt het moeilijker het licht van de innerlijke werelden in de buitenwereld te zien, en voor de liefde wordt het moeilijker om het uiterlijk te voeden.
We weten hoe hard we moeten vechten om het licht voor onze eigen natuur weer te claimen.
We zijn ons minder bewust dat de wereld zelf gescheiden is van haar bron van het innerlijke: zij is ook verstoken van een bepaald spiritueel voedsel.
Net zoals wij het licht van onze hogere natuur nodig hebben om onze weg te vinden, heeft de wereld dit licht nodig om wakker te worden voor haar ware doel.
Onze opsluiting in de wereld van dikke wolken van materialisme en vergetelheid heeft haar beroofd van haar magische natuur.
De magische natuur van de schepping is wezenlijk voor haar overleven en transformatie.
Het licht van de wereld van Godsgebod kan, net zoals het een individu wekt voor de wonderbaarlijke wereldwaarin we werkelijk leven, de magische natuur van het leven wakker maken. In het licht van Zijn liefde kunnen we Zijn wereld zien en eraan deelnemen. Zij is een dynamisch, spiritueel wezen, vol wonderlijke en onverwachtse dingen.
Zonder dit licht zien we alleen de wereld van onze zintuigen, een wereld die we uitgebuit en doodarm gemaakt hebben, achtergelaten hebben aan de rand van haar voortbestaan. We zien eenwereld, gedefinieerd door ons ego en zijn wensen, in plaats van een plek van ongekende mogelijkheden die bij God horen.
We blijven gebonden aan onzebeperkte waarneming van het leven, omdat we ons een wereld verbeeld hebben die we kunnen controleren.
Het afgelopen tijdperk heeft ons naar deze weg van dominantie gevoerd.
Zelfs de katholieke kerk richtte zich op wereldlijke macht in plaats van op spiritueel bewustzijn, consolideerde haar macht door de Gnosis en andere mystici te vervolgen, verbrandde vrouwen die helende krachten bezaten, onderdrukte vele esoterische leringen vanChristus.
Wie niet de hiërarchie aanhing werdals ketter gemarteld.
We blijven bang voor het onbekende,en toch is het goddelijke de grootste onbekende. Door God naar de hemel tebannen, schiepen we de illusie dat wij de macht op aarde hadden.
De ontwikkelingen in de wetenschap versterkte deze illusie en beschreef de wereld die we de baas konden met verstand en technologie.
Als we het goddelijke weer welkom heten op aarde, middenin het alledaagse leven, zullen we niet langer in staat zijn met macht en wilskracht te domineren, of de illusie van controle houden. We zullen een grotere macht erkennen die niet alleen in de hemel is, maar aanwezig is in het leven.
Bron: Golden Sufi Centre
