Soms loopt de reis van het geloof uit op een dood spoor, de doorgang is belemmerd, de rails houden op te bestaan. De trein kan niet verder. Je moet uitstappen op het station van de twijfel en je bezinnen op een volgende stap.
Sommige reizigers stappen uit om voorgoed rond te dolen op dit station. Ze laten de twijfels stollen tot een nieuwe zekerheid en een enkeling schrijft er zelfs een boek over.
Anderen schudden hun bagage van zich af en besluiten om zonder die overtollige last verder te reizen naar een onbekende horizon. Ze voelen zich eindelijk bevrijd, klaar om te gaan en staan waar ze willen. Het gras is altijd groener aan de overkant. Het zal veel beter worden!
Dan zijn er ook nog de doorgewinterde reizigers die het station van de twijfel altijd overslaan. Ze weten feilloos de weg te vinden in de wirwar van mensenmassa’s, stationshallen, perrons en spoorwegboekjes. Misschien hebben ze een ingebouwde radar, een ervaren gids, een tomtom, een uitstekende intuïtie of een onfeilbare plattegrond.
Als goed christen zou je moeten reizen als een doorgewinterd reiziger, of niet?
http://goedgelovig.wordpress.com/2012/01/29/het-station-van-de-geloofstwijfel/#more-28814