Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
BOAZ
Tip, lees het hele artikel!
Stefan van Wersch: Het is heel belangrijk voor ons allemaal, als gelovigen in deze tijd dat we ons geloof verwoorden vanuit een persoonlijke ervaring, die laat zien dat je in het Christendom hebt ontdekt wie je als mens werkelijk bent, dat je in de meeste werkelijke zin tot ontplooiing komt. Dat is het kenmerk van een juiste opvatting van de waarheid. Dat je ontdekt wie je bent, dat je beseft dat je een schepsel bent en dat dit een reden tot vreugde is, dat je je roeping in het leven kent en voelt. Juist kennis van jezelf bevrijdt. Wie kan accepteren dat hij klein en zwak is, wie ontdekt dat nederigheid een persoon juist laat opbloeien, wie ontdekt dat geloof helpt te groeien, die staat sterk. Dan kun je pas zien hoe verrijkend het leven als christen is. Dan ga je merken uit eigen ervaring dat het Christendom wáár is. Het Christendom heeft mij doen begrijpen wie ik zelf ben.
Er zit een gevaar in het spreken in termen van ervaringen. Ervaring klinkt als iets subjectiefs of emotioneels, als het tegendeel van echte Waarheid, als verwatering ervan. Want zijn het niet juist de gnostici die steeds over ervaring spreken?
Ik ben ervan overtuigd dat het Christendom is gebaseerd op en alleen begrepen kan worden als een ervaring, maar wel een bijzondere. Het is de ervaring van een ontmoeting, met Christus, met de Ander, die voor iedereen Dezelfde is. Daarom is deze ervaring niet subjectief: het is de ervaring met steeds Dezelfde. Maar toch is elke ontmoeting met deze God steeds weer anders, dat is het schitterende ervan, en het wordt daarom nooit saai. Christus is steeds Dezelfde, maar elke mens is anders: het is een persoonlijke ervaring maar een objectiverende. Het is een ervaring die trouwens ook rationaliteit insluit, want rationaliteit is deel van ons mens-zijn.
Waarheid bestaat niet allereerst omdat dingen of dogma’s wáár zijn. In het Christendom is de waarheid geen kwestie van argumenteren, maar het is een Persoon: Jezus Christus (Ik ben de Waarheid). Waarheid is persoonlijk! In een persoonlijke relatie met Hem krijg je de ervaring dat de waarheid gelegen is in Zijn liefde voor ieder van ons. Dat is ook de ervaring van ontmoetingen tussen christenen onderling. Begrijp me goed: ik heb niets tegen de leer van de Kerk, ik geloof erin, in de objectiviteit ervan, maar het geloof van de Kerk is tenslotte de verwoording van die ontmoeting. De apostelen hebben in Christus God ontdekt, met hun hele wezen. Zijn woorden waren zo waar, omdat zij met hun hele wezen ontdekten dat zij waar waren. De leer van de Kerk gaat daar tenslotte op terug.
Voor mij is de kernervaring van het christendom deze: de ontdekking dat nederigheid de poort naar de liefde is en daarmee het geluk, en dat wie die poort doorgaat ook het lijden met liefde moet vullen, en in die zin het lijden omarmt. Dat is meegaan naar Golgotha. En het is een teleurstelling als je ziet dat anderen, binnen of buiten de Kerk, die ervaring niet willen meemaken. Dat is een stuk van het lijden dat je als christen te dragen hebt. Maar ik zal niet opgeven, omdat ik weet dat dit wáár is. Waarheen moeten we anders gaan? Beter, naar Wie zouden we anders moeten gaan?
http://www.bijbelofnewage.info/Christendom_overleving_in_Europa.htm
Boaz.
