Verbittering zou ook niet goed zijn, bij mij heerst enigzins teleurstelling dat er nooit tijd was om een goed gesprek aan te gaan.
Op 16 jarige leeftijd verloor ik een dierbare dat was heftig, maar daarover spreken nee hoe en wat nee ongelooflijk stom gebeurde in die tijd niet.
Emoties mocht je eigenlijk niet tonen zoals huilen dat deed je in stilte op je eigen slaap kamer, is het dan niet verwonderlijk dat je op jonge leeftijd door het lint gaat.
Eigenlijk deed je alles wat voorheen verboden was en dat gaf een zekere voldoening maar aan de andere kant wist je dit gaat nog een keer goed fout.
Wat dat aangaat heb ik geluk gehad dat ik Hennie op mijn weg tegen kwam, van de 10 maten zijn er 2 over de anderen zijn kapot gegaan door de drank.
Klein stukje terug in de tijd.