Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
toeter
de natuur van verzoening
In de traditie wordt verzoening opgevat als een resultaat van plaatsvervangend sterven van Jezus voor ons. Maar wat zegt men eigenlijk hiermee? Men zegt dat niet de mens met zichzelf in de knoop ligt maar god.
En dus moet je nog maar afwachten of de verzoening tussen de mens en Hem zelf echt van de grond komt, zelfs al is deze gebaseerd op de kruisdood van christus en het offer van de opstanding. De mens moet in dit scenario nog steeds zijn best doen om zich met god te verzoenen die immers met zichzelf in de knoop ligt.
Deze gedachte gaat lijnrecht in tegen Paulus´ omschrijving in 2 Kor. 5:18 -
"En dit alles is uit °God, Die ons met Zich verzoent door Christus en ons de bediening van de verzoening geeft*, hoe dat God in Christus de wereld verzoenende was naar Zichzelf, aan hen niet hun °overtredingen toerekenend en in ons het woord van de verzoening plaatsend*."
De traditie maakt hiervan dat God in christus een basis maakte waarop hij ons niet langer de zonde toe rekende.
Dit is niet wat Paulus schreef. Hij schreef het juist andersom. God verzoende de wereld met zichzelf in christus vanuit een positie waar vandaan hij ons de zonde niet toerekende al voor de aionen. In plaats van dat God met de mens verzoend zou worden door het bloed van christus, kwam God's verzoening voort vanaf een plaats die reeds verzoenend was zodat hij ons met zichzelf verzoende al voor de aionen.
De mens is vervreemd van god en snapt niet wat verzoening is. In een vlaag van verstandsverbijstering doen we wat we niet moeten doen en kruisigen zijn zoon. Wij liggen met onszelf in de knoop, niet God. Hebreeën spreekt van de doeltreffendheid van het bloed van christus dat aan onze harten is gericht, tot aan ons verwarde bewustzijn. God had geen bloedvergieten nodig maar ons verwarde geweten wilde dit. Jezus leerde zijn discipelen dat het bloedvergieten voor ons was, niet voor god.
Aan het kruis was de volheid van de godheid lichamelijk aanwezig in Jezus als de zoon van God, maar eveneens de totaliteit van de mensheid in hem. Godheid en mensheid ontmoetten elkaar aan het kruis en de verzoenende god won hier van de vervreemde mens. Lang voor de aionen wordt in het grieks taalkundig heel goed weergegeven hoe het zat. “Toen we nog vijanden waren, verzoende God ons door de dood van zijn zoon.” De impact van het Grieks is groot: “zoals we nog steeds vijanden zijn.”
In christus was de hele mensheid aanwezig aan het kruis omdat Paulus in 2 Kor. 5 schrijft dat omdat 1 mens voor allen stierf, dus iedereen stierf.“ Dit kan alleen als Jezus' menselijkheid de som was van al onze menselijkheden. De hele mensheid was verzameld in Hem met al onze zonden. Toen hij schreeuwde, ”mijn god, waarom heb je me verlaten," verzamelde hij de essentie van de menselijke conditie welke het collectieve onderbewustzijn van de mens is, dat van het verlaten zijn door god.
Toen brak er licht door zijn gemartelde ziel en waren we verzoend met God toen Christus zijn geest overgaf aan zijn Vader. Zelfs dit drama aan het kruis waaraan zijn eigen Vader hem had onderworpen was deel van het plan dat de hele mensheid zou verheerlijken in christus. Deze grote crisis op Golgota was de som van alles dat gebeuren moest en iedere logica tart en ieder's verstand te boven gaat.
Vanaf Augustinus en Tertullianus is het idee van de verzoening door de kerkgeschiedenis heen hevig verwrongen. Veel van wat Augustinus schreef was een mix van waarheid met leugen. Hij kende het Grieks niet en was ook niet van plan om dit te kennen. Het woord aion werd bij hem eeuwigheid als hij het überhaupt al nodig vond om het te noemen.
De katholieke kerk geeft schoorvoetend toe dat Luther gelijk had met de stelling dat genade alleen door geloof komt. Maar hun zogenaamde toegeeflijkheid koppelen zijn alweer aan Augustinus die dit ook gezegd zou hebben. In de kerk is genade alleen te vinden in de sacramenten waar de katholieken hun geloof plaatsen.
Rooms katholicisme spreekt van genade welke toegankelijk voor ons is door de VERDIENSTEN van Jezus, alsof verdiensten ook maar enige plaats hebben in de relatie tussen christus en zijn vader. Protestanten zijn ook nooit helemaal bevrijd van dit gedachtengoed. In het katholicisme werkt de redding door de sacramenten.
In het protestantisme met al zijn stromingen is het ONZE keuze voor christus die de genade haar werkende kracht verleent, anders dan de genade van God die onze beslissing juist beïnvloedt.
boek: the augustine revolution
http://www.youtube.com/watch?v=90ELleCQvew
