Nietigheid en vervulling in christus worden als tegenpolen gezien. Onterecht. Het heeft te maken met het dualisme van een satan naast god in plaats van onder god.
De drijvende kracht achter nietigheid waaraan de hele schepping onder geschikt is, is de dood. De dood is gevolg van de zonde en de wet is de kracht van de zonde. Vijandschap jegens god is de dood. In onze poging om de gedachte van dualisme opzij te zetten, van een satan die tegen god strijdt, mogen we het bestaan van vijandschap jegens god niet ontkennen. Maar de omschrijving van satan als een anti-god is hardnekkig.
Jezus overwon satan en deze overwinning werkt bij ons van binnenuit zoals de verheerlijkte mens straks onze nieuwe existentiële realiteit is. Onze huidige wereld wordt daarentegen gekenmerkt door autonomie als vervanger van God. Dit als tegenhanger van een deelname in de goddelijke natuur gebaseerd op genade.
Nietigheid en vervulling rijden op hetzelfde spoor in plaats van in tegengestelde richtingen. De hele tijd drijft God de vijandigheid uit die achter nietigheid zit en tegelijk buigt hij deze nietigheid om in vriendelijkheid jegens de vervulling in christus. Kruisig de zoon van god en wat krijg je? De verzoening van de wereld.
Rebelleer tegen god en hij buigt jouw rebelsheid om. Je rebelsheid wordt zelfs tot brandstof gemaakt waarmee hij jou met zich gaat verzoenen. Ga je eigen passie voor god aanbidden in plaats van in zijn passie voor jou te staan en je komt thuis van een koude kermis. Pas op voor valse aanbidding van god.
God heeft ons aan ijdelheid en nietigheid ondergeschikt gebracht in HOOP. Onze nietigheid zal gedwongen worden om gods einddoel de telos te dienen. Dit is een goddelijk principe, dat vanaf het begin van de mensheid onze nietigheid aanwezig is in ons verlangen naar de overwinning. De vervulling zal de ijdelheid ombuigen naar overwinning, en wel de overwinning van genade.
Voel je je verslagen door je mislukking om een goede christen te zijn? Dan zit je goed. Overwinning volgt door verslagenheid. Het één kan niet zonder het ander. Overwinning is ons eindstation, niet ijdelheid maar ijdelheid is wel deel van de weg er naartoe.
Uit de stenen kerken die veel meer op de kleitabletten van mozes lijken, zal straks het lichaam van christus oprijzen. Anderzijds is de rots waarop het lichaam is gebouwd de verheerlijkte christus, de opgestane. De verheerlijkte Adam kwam voort uit de eerste adam, God’s volk uit de dorre botten. De grond waarop we staan is heilig vanwege de aanwezigheid van de opgestane. Wij keren dus blootsvoets terug naar alle grond onder onze voeten die zijn tabernakel is. Zo worden we letterlijk verenigd met de grond van ons bestaan. Het is de stof waaruit we zelf gemaakt zijn.
Ook als we afdalen in het onzichtbare, de hades, is Hij nog steeds daar. Uit de grond kwam een zaad, Gen. 1:11, en het zaad viel terug in de grond om de oogst voort te brengen. Deze eenheid hebben we tot nu toe alleen nog maar aan de oppervlakte ervaren. Geen wonder dat het tijd wordt om door te dringen in de hele schepping, tot het binnenste der aarde en het verre heelal. In alle dingen zoekt God eenheid met zichzelf.