Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
bart.klinton
Bertha Dudde (profete) schreef voor de mens van nu die zoekt naar de kern van het bestaan, over denken het volgende:
Mensen hebben een gave meegekregen voor de tijd van hun aardse leven
- het denkvermogen - dus ook het verstand om de gedachten te kunnen
verwerken en de waarheid ervan te onderzoeken .
- want zij kunnen zich bezig houden met ware maar ook met verkeerde gedachten.
Dit is ook een bewijs dat hun vanuit twee kanten de gedachten worden toegezonden,
het blijft echter aan henzelf overgelaten aan welke gedachten zij de voorkeur geven.
De gedachte op zich is dus geen eigen product, dat de mens in zichzelf voortbrengt(!) en het naar buiten laat stralen, maar hij stroomt hemzelf eerst toe als kracht uit het geestelijke rijk.
U moet echter weten dat met de lichamelijke dood voor u het denken niet ophoudt, maar dat dit voor de ik- bewuste ziel de saamhorigheid met GOD aantoont in zoverre, dat zij in de staat van volmaaktheid ZIJN geestelijke uitstralingen in de vorm van gedachten ontvangt. In de onvolmaakte toestand daarentegen krijgt de tegenstander van GOD invloed op het ik-bewuste wezen, onverschillig of het nog op de aarde vertoeft of in het rijk hierna.
Het denken houdt dus niet op, het kan alleen verward of geheel verkeerd zijn als de graad van rijpheid van de ziel nog laag is en GOD's tegenstander grotere invloed heeft dan GOD Zelf, DIE Zich nooit door dwang laat gelden - maar wacht tot het wezen zelf zich aan HEM overgeeft.
De gedachten zijn dus iets geestelijks, meer of minder volgens de waarheid, maar toch steeds uitstralingen uit het geestelijke rijk, die daarom ook als krachten kunnen worden betiteld, wederom met een goede of slechte uitwerking - al naar hun plaats van herkomst. Wie niet aan een voortleven gelooft, neemt genoegen met de verklaring, dat de gedachte zijn oorsprong in de mens zelf heeft.
In dat geval echter zou de dood elk denkvermogen van de mens uitwissen, dan is ook het begrip “ziel” niet eenvoudig te verklaren, de ziel is nml.in tegenstelling tot het lichaam d.i. de aardse materiële uiterlijke vorm - het innerlijke leven, het denken, voelen en willen van de mens.
De ziel is onvergankelijk, dus zal zij ook verder denken, voelen en willen kunnen als zij zal verder leven na de dood. Iets levends, ik-bewust moet deze kenmerken kunnen laten zien, dat het denken,voelen en willen kan.
Zolang deze bekwaamheden niet aanwezig zijn bevindt het wezen zich nog in
een gebonden toestand, waarin het nog niet geheel verantwoordelijk gesteld kan worden voor zijn doen. Maar voor de tijd van het aardse leven is het wezen echter een opdracht gegeven, dus moet het in staat zijn te denken en te willen - en daarmee overeenkomstig te handelen.
www.berthadudde.org Bertha Dudde - TB 21 Denkvermogen en gedachten - blz 7/25 -
het is een heldere beschouwing, maar er hoort naar mijn beleving nog een aspect bij.
De werking van het ego. Dat dit er in het geschrift van Dudde niet in staat kan ik wel plaatsen, het is tekst geschreven voor een andere zeer brede doelgroep.
Het ego zie ik als een op zichzelf staand machientje, iets dat in ons werkt, los van het aspect van binnenkomende gedachten.(dat in het stukje van Dudde benoemd was in TB21 “Denkvermogen en gedachten”) Dat komt erbij zeg maar. Hopelijk blijft het te volgen. Hoe belangrijk het overwinnen van het ego is blijkt ook uit de bijbel maar alles kan niet in een posting, daarvoor is te veel ineens.
In onze hersenen is zeer veel opgeslagen, wellicht zelfs alles wat onze zintuigen hebben waargenomen gekoppeld aan hele reeksen ervaringen/gebeurtenissen.
Maar…buiten die registratie van al die gebeurtenissen, en nu komt het absurde.. is er nog iets dat heel helder wordt bij observatie van ons eigen egosysteem. Indien je in een staat komt waarin alles vertraagt in beleving, door bijvoorbeeld een heel lange wandeling door afgelegen natuur, dan is het aantal egogerelateerde gedachten die voorbij komt in de mind vanuit een herkenning van zaken om je heen een stuk minder, en daardoor makkelijker om the handlen.
Tijdens dat permanent aanschouwen van alles dat opkomt in je gedachten, dan komen we er achter hoe bizar ons ego denken in elkaar zit!, maar OOK dat wat Dudde in haar teksten uitlegt. Je kan het onderscheiden.
Alles wat vanuit het ego komt is hoe kan het ook anders…ego gerelateerd de naam zegt het al. Dat wil zeggen “het ik” vergelijkt zich met iemand anders, waarbij het altijd vindt dat het beter is of iets niet weg moet geven of spijt hebben dat je iets kwijt geraakt bent als je zoiets dergelijks tegenkomt etc etc.
Het hele ophoestertje van eerder doorgemaakte momenten die opgeslagen zitten in dat hele netwerk van opgeslagen momenten gekoppeld aan een of andere zintuiglijke waarneming lijkt wel een sprinkhaan(!), echt het is heel bizar. Ik zal het proberen te verduidelijken.
Denk niet te snel dat dit bij U anders is, alleen het is nog niet onder de loepe genomen!, nog niet herkend/ontmaskerd.
Op een gegeven moment zie ik bijvoorbeeld een Peugeot rijden in de verte van een bepaald type en kleur, en mijn ophoestertje van eerdere patronen/situaties associeert dat onmiddelijk met de wagen van een oud collega..terwijl ik in de natuur loop honderden kilometers van dat werk dat ik allang niet meer doe!. Vervolgens stapt de mind van “de auto” die de trigger was over naar de relatie met die collega, naadloos over naar momenten die nadien nog een rol speelde in mijn leven, echt van het een naar het ander zonder logisch verband maar slechts met matig zijdelingse verbanden.
Er zit dus een ongelooflijke database in ons hoofd, waaroverheen een zoekmachine struint die zoekt naar allerhande min of meer gerelateerde zaken, en zoekresultaten voorschotelt in de vorm van ego gedachten die soms maar heel lichte raakvlakken of met het initiële beeld dat verantwoordelijk was voor de trigger te maken heeft van de eerste gedachte. In mijn geval die Peugeot.
Werkelijk…waar je eindigt…is totaal ergens anders, en indien we geen observator worden van onze ego mind, dan gaan we hier helemaal in mee heel ons leven. Zij die zich nog helemaal identificeren met hun denken gaan dan ook steeds opnieuw mee in al die gedachten, het vergelijkertje in het hoofd dat zich toch altijd beter slimmer etc etc vindt dan een ander vuurt doorlopend dat vuurtje opnieuw aan, en we houden het onbewust zelf in stand.
Ja dat is dus het ego. Het onware zelf , en iemand die er niet uit kan ontsnappen door een grotere bewustwording van wat er in de mens speelt, geeft er steeds opnieuw energie aan, aan al die onzinnige gedachten waardoor dat circus in stand gehouden wordt. Door nu langere tijd observator te worden van het eigen denken…ga je na langere tijd ineens een “drempel over”. Er is dan iets waardoor je loskomt van dat automatisme van mee gaan in ego gedachten. Je wordt bijna vanzelf permanente observator en dat is zeer bevrijdend! Overigens is de ware bevrijding nog heel iets anders.
.
