Vanmorgen over gepreekt, niet volgens het preekrooster overigens.
Korte samenvatting/kernpunten:
Het vreemde verhaal dat Jezus een buitenlandse vrouw niet wil helpen.
Dat verwachten we toch niet van Jezus?
God is er toch voor ieder mens?
Jezus roept ons toch op om iedereen die hulp nodig heeft onze naaste is/wij daar de naaste van zijn?
Jezus kende toch ook de schriften en had weet van Jesaja 56 : 1 - 7 ?
Er is veel uit dit verhaal te leren:
Vasthoudendheid zoals de van de vrouw, blijven geloven en vertrouwen .
God gaat anders met mensen om dan wij verwachten ( of zouden willen??)
Als we maar genoeg en goed bidden dan komt het allemaal wel goed ??!!
Het geloof van de vrouw lijkt haaks te staan op de de kleinzieligheid van de farizeeen over rein en onrein aan het begin van hoofdstuk 15 - vers 1 - 20.
Ik heb het vanmorgen toegespitst op Israel en wij , de heidenen rondom.
Veel christenen zijn van mening dat wij christenen het midelpunt zijn, heidenen zijn fout, moslims zijn fout, joden doen het wat beter maar zijn ook fout omdat ze Jezus niet erkennen als de beloofde Messias maar wij christenen zijn het middelpunt.
Ooit zal het christendom overblijven zo denken velen.
Maar Jezus leert ons in dit verhaal dat het volk Israel op de eerste plaats komt.
Wij mogen er in delen, wij mogen ook mee eten van de kruimels maar er zijn dan ook meer voldoende kruimels.
IEDEREEN mag er in delen.
Prachig geillustreerd doordat dit verhaal tussen de eerste en tweede wonderbaarlijke spijziging in staat.
Er is meer dan voldoende.
Gunnen wij de “” buitenlanders“” ook die kruimels of vinden wij dat alles voor onszelf dient te blijven?
theo