Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
perihelium
Wie is koning Josafat? Enkele feiten op een rij:
- Het verhaal van koning Josafat staat in 2 Kronieken 17-21. Hoofdstuk 18 staat ook in 1 Koningen 22.
- Het koninkrijk van Juda is het zuidelijk koninkrijk en vormde eerst een eenheid samen met de stam van Benjamin. De afsplitsing van het koninkrijk van Israël gebeurde na de dood van Salomo, toen de tien Noordelijke stammen Salomo's zoon Rehobiam niet accepteerden als hun koning en hun eigen koning kozen. (niet uit de lijn van David)
- Het Noordelijke koninkrijk nam de naam Israël als naam voor hun koninkrijk, met Samaria als hoofdstad.
- Het Zuidelijke koninkrijk noemde zichzelf Juda, met Jeruzalem als hoofdstad.
- De 25 jaar dat Josafat regeerde in het zuidelijke koninkrijk kwam overeen met de tijd dat koning Achab in het Noordelijke koninkrijk regeerde. Wij richten ons nu op de tijd dat hun paden zich kruisten.
- Het verhaal van Josafat begint 61 jaar nadat de koninkrijken opgesplitst waren.
2 Kronieken 17:1-13
- Hij wandelde in de voetsporen van David. Hij zocht God. Hij was moedig.
- Hij versterkte de militaire capaciteiten van het land (in de volgende verzen word een totaal van 1.160.000 soldaten genoemd!)
- Hij voert een nationaal plan van het onderwijs van God's Woord in, hij stuurt Levieten, priesters en hoge ambtenaren het land in om iedereen te onderwijzen in de wet van Mozes.
- Het resultaat was dat de Heer met hem was (vers 3), dat de Heer zijn koninkrijk vestigde (vers 5) dat het land rijk en populair was en dat heel Juda en omliggende naties zoals de Filistijnen en Arabieren hem geschenken brachten.
Josafat begint goed. Houdt hij dat vol of niet?
Ondanks de hoge standaard die Josafat heeft, maakt hij uiteindelijk keuze's die funest zijn voor zijn nalatenschap. Hoe? Door de kwaadaardige koning Achab na te doen.
Josafat's deal met Achab
2 Kronieken 18:1-27
- Achab was de meest kwaadaardige koning die Israël ooit heeft gehad. (met de meest verschrikkelijke vrouw, erg interessant om te lezen)
- Waarom zou Josafat een huwelijks-overeenkomst sluiten met Achab? Josafat deed dit om politieke redenen, terwijl hij dit om geestelijke redenen eigenlijk niet had moeten doen.
- Het huwelijk tussen Josafat's zoon en Achab's dochter was een ramp voor het koninkrijk van Juda en alleen door God's trouw aan zijn belofte om het huis van David te bewaren, overleeft Juda.
- Maar voor nu, is er vrede met Achab en het Noordelijke koninkrijk.
- Het belangrijkste punt is dat Achab Josafat verleid om samen met hem de strijd aan te gaan.
2 Kronieken 18:28-34
- Achab word verleid om de strijd aan te gaan, zoals de geest had beloofd (vers 20)
- Josafat komt vrij uit de strijd doordat hij tot God riep om hem te redden (vers 31)
-De ironie van de situatie is dat Achab de waarheid word verteld, maar dat hij het niet als zodanig herkent, zelfs niet terwijl hij erop stond dat Micha hem de waarheid zou vertellen.
Dus waar gaat het hier nu om?
Wat kunnen we tot nu toe leren van Josafat's leven?
- Het lijkt erop dat Josafat over het algemeen een goed persoon was. Aan het eind van zijn verhaal wordt zelfs genoemd dat hij een goede koning was (2 Kronieken 20:32)
- Achab helpen was een fout die hij niet expres maakte, deze keuze was gebaseerd op zijn wens voor vrede. Hij was niet moedwillig kwaadaardig of aan het rebelleren.
- Was het zomaar een ‘fout’?
- Hij vergat dat hij afhankelijk zou moeten zijn van God.
- Hij koos er zelf voor om Achab te helpen.
- Hij regelde de huwelijksovereenkomst.
- En waarvoor? Politieke macht en een nep-vrede, wat alleen maar een beetje beter was dan de afwezigheid van vijandigheid.
Belangrijkste gedeelte in het verhaal van Josafat:
Koning Josafat van Juda keerde behouden terug naar Jeruzalem. De ziener Jehu, de zoon van Chanani, ging de koning tegemoet en zei tegen hem: ‘U vond het nodig degenen die de HEER afwijzen te helpen en degenen die hem haten lief te hebben. Daarom hebt u de toorn van de HEER over u afgeroepen. (2 Kronieken 19:1-2)
Het gaat om het volgende: Josafat ging te ver in zijn vriendschap met Achab, wiens levensstijl en geloof het tegenovergestelde waren van waar hijzelf voor stond. Door dat te doen, passeerde hij de grens van toegestane tolerantie en door mee te doen met Achab accepteerde en stond hij helemaal toe wat Achab deed. Het is goed om tolerant te zijn, maar de manier waarop Josafat het deed is niet de manier.
Waar trekken we de lijn? Wanneer gaat tolerantie te ver? Ik denk dat het antwoord hierop is: waar Jezus de lijn trekt.
Wij moeten tolerant zijn wanneer Jezus het is.
Wij moeten intolerant zijn wanneer Jezus het is.
Tolerantie kun je omschrijven als: Een eerlijke, objectieve, zachte houding ten opzichte van diegene wiens mening, daden, ras, geloof, nationaliteit etc. verschillen van de jouwe, of interesse hebben in ideeën, meningen, en daden die anders zijn dan de jouwe, of een liberaal en breed beeld hebben.
Het is een goed woord, dat impliceert dat men open staat om zijn/haar eigen overtuigingen te heroverwegen en dat ruimte geeft bij belangrijke punten.
Toch, over-tolerantie in morele issues maakt een overtuiging zwak, misschien bijna helemaal zonder inhoud.
Hoe Jezus tolerantie ziet:
Jezus was erg tolerant als het ging om zondaren. Hij had veel contact met hen en hield van belasting-inners, prostituees en buitenlanders. Zijn genade is het bewijs van zijn tolerantie, En ik houd van Jezus tolerantie want ik ben een zondaar. We zijn allemaal zondaars, maar toch houdt Jezus van mij. Jezus houd vn ons, maar hij is ook intolerant als het gaat om de volgende zaken:
- De weg van verlossing (Mat 7:13-14)
- Schijnheiligheid (Mat 23)
- Egoisme (<
