Slaaf van Christus
Het is nogal een schokkende ervaring om slaaf van christus te zijn. Job had voor zijn beproeving van God gehoord. Na zijn beproeving ZAG hij God.
Voor mij geldt dit ook. Vooral als God geeft en ook weer neemt. Had ik eindelijk geld gespaard van mijn uitkering, komen er weer rekeningen van het ziekenfonds: eigen bijdrage: 150 euro. En ga zo maar door.
Ik had liever gehad als er gestaan had: God geeft en laat het je houden. Zo’n god willen we allemaal wel. God gaat door tot er een soort breekpunt is gekomen. Namelijk als je de strijd opgeeft en je erbij neerlegt hoe het verder gaat. “We zien wel waar het schip strandt,” is een bekende uitdrukking.
Dezelfde beproeving van Job zien we bij Jezus in Gethsemané. Niet Golgota was Zijn crisis maar Gethsemané. Zijn strijd met God was erop gericht om het verloop van de gebeurtenissen tot en met de kruisiging misschien op een andere manier opgelost te krijgen. Was er misschien een andere weg dan het kruis? Die vraag stelde Jezus wanhopig aan zijn vader.
Nee.
Daarna raakte Jezus over zijn breekpunt heen. “Uw wil geschiedde,” was Zijn antwoord. En er volgde een vrij ontspannen vervolg. Het was geen gemakkelijk ontspannen vervolg maar het bewustzijn was er dat dit Zijn Vader’s wil was. Het enige dat Hij nog moest doen was “er doorheen” gaan. Dat was zijn antwoord ook tegen Pilatus. Alles staat vast, niemand kan er iets aan veranderen.
Een echte slaaf van Christus bezit NIETS. Zelfs geen tandenborstel, zelfs geen familie om hem bij te staan. Alles wat hij krijgt, krijgt hij dankzij de genade van God. Daarentegen zal de slaaf van christus in de komende aion ALLES bezitten.
* Aionen zijn tijdperken