Nou, om het moeilijke nog wat overzichtelijker te maken , plaats ik hier een stukje over inzichten in die materie:
´´De mens denkt datgene wat zijn hogere zelf wil dat hij denkt; de mens voelt die dingen wat zijn hogere zelf wil dat hij voelt; en de mens verlangt datgene wat zijn hogere zelf wil dat hij zich zou moeten wensen. De mens mag dan misschien wel gelóven dat hij leeft (“Ik denk, dus ik ben”), maar in werkelijkheid wórdt hij geleefd. Het is niet bepaald vleiend voor de mens te moeten constateren dat hij nooit zijn eigen Zelf is, maar slechts de onderworpen slaaf van zijn ´zelfbeeld´ en van een aantal andere krachten in zijn directe omgeving.
Goed, welke zijn die andere krachten en waar komen die vandaan?
Elke microkosmos (in wezen de mens) vormt een individueel magnetisch stralingsveld dat zowel kan aantrekken als afstoten. Het totaal van alle magnetische stralingsvelden van alle microkosmossen samen van de hele mensheid, vermengt zich met elkaar en vormt als het ware een wolk van straling om de hele Aarde.
Deze wolk is daardoor gevuld met de uitkomsten van al het menselijke denken, diens gevoelens en verlangens.
Met andere woorden er is dus een duidelijke wisselwerking ontstaan tussen de microkosmos en de atmosfeer.
Alle individuele microkosmossen worden gevoed en gestimuleerd door een wolk van etherische substantie in de atmosfeer die – omgekeerd – weer wordt verzadigd met spiritueel voedsel (energie) die door de individuele microkosmossen in de vorm van mentale, astrale en etherische materie wordt uitgestraald.
Goed, er moet een tijd geweest zijn dat de atmosfeer leeg was en niet gevuld met zulke dualistische krachten. Dit was inderdaad het geval.
In de beginfase waarin de menselijke microkosmos afdaalde in dualiteit - we spreken over de Val vanuit de Genade (de dagen van de Tuin van Eden) - was de atmosfeer nog maagdelijk, ontbloot van al deze krachten.
Naarmate de tijd echter verstreek gingen deze krachten zich langzamerhand manifesteren en zijn sindsdien voortdurend sterker geworden door onze niet aflatende dualistische activiteiten. Dualiteit wordt daarom steeds dualistischer. De duisternis van onwetendheid die de wereld beheerst, neemt steeds meer toe en sluit de mensheid ook steeds meer op.
Doordat deze krachten de mens tevens aanzetten tot steeds heviger gewelddadigheid (om energie en karma bij hem op te wekken) wordt hij op die manier ook steeds meer (karmisch) gebonden aan het wiel van geboorte, lijden en dood. Iedere dag, ieder uur wordt het steeds moeilijker voor de mens om deze banden van zich af te schudden. ´´